Tükenesi günler oldu artık dost! ...
Ben bilinmez, o bitmez sonsuzluğa eş...
Bakar da bir gün yine göremez.
Ben dönülmez, o bitmez yollarda kaldık
Tanıdık kim varsa bırakıp kaçtık.
Diyor ki: ' Siz hep böyle yapıyorsunuz.
Güneşi gösterip Ay'ı saklıyorsunuz. '
Diyorum ki: ' Güneş herkes için var.
Oysa Ay yalnızca âşıklara parlar.
Uykusu tutmayanlara başka dünyalar sunar.
Âşk beziyle bezenmiş nurlu âlemler kurar.
Akşamın karanlığında yollarda dolaşan kim?
Yüreğine nakış nakış sevdâyı işleyen kim?
Yolları bitmez mi sanır günün bittiği yerde.
Geçmişi yalan mı sanır pişmanlık perde perde...
Uzaktan uzağa yâri görür mü sanmış.
Bilmezdim
Bir gün
Ansızın gelip
Gönlüme sultan olacağını
İnan ki bilmezdim
Sevgilim olacağını.
Dostlar mı vefasız?
Ben mi değiştim?
Bilemiyorum.
Kaç akşamdır ağlayamıyorum bir türlü.
Daha dündü dostlar vardı yanımda.
Şimdi yalnızım.
Nedendir bilmem ki sebebi nedir.
İmkânsız âşklara düşkün bu gönlüm.
Aklıma yine sevgilim geldi.
Bu akşam üstü
Aradım zihnimde
Sessiz mi sessiz bir kızdı.
Gül gibi...
Lale gibi...
Gürül gürül düşünür.
İplik iplik söylerdi.
Gitti artık...
Güneşin başağı yaktığı gibi,
Hasretin de öyle yakıyor beni.
Geceleri ayın doğuşu gibi,
Hayalin bölüyor hep düşlerimi.
Ah dudağı nakışlım.
“Sustuk sabırla, her şeyi öğrettiler bize.
Sevdikçe, nefret etmeyi öğrettiler bize.”
Mehmet Çınarlı
Sustuk...Hep sustuk...
Gecenin en tenha anını kıskandıracak kadar.
İçim alev almış yanıyor
Dört duvar arasındayım beni kimse duymuyor
Bedenimi pencerenin önüne sürüklüyorum
Kelkit'e kar yağıyor...
Yüreğim yıllardır nasibini alamadı şu karlardan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!