Şiire Dair
Şiir,şairin solmayan çiçeğidir.Toprağı temiz,suyu duru,tohumu da belli olduktan sonra bu çiçeğin rengine ve kokusuna doyulmaz.
Yıllar önceydi.Nefis bir yer keşfettim.Orda ağyar yok.Yalnız ben... Bir de ufuklar. Kimse bana müdahale edemiyor.Hiç kimse...
Şiirle ilk tanışmam,göğsümde bir kalbin çarptığını hissettiğim güne rastlar.
O,çocukluk arkadaşım,gençlik sırdaşım oldu.Ömür yeterse olgunlukta da teselli kaynağım olacağa benziyor.Ben onda her çağım için bir dert ve gönül ortaklığı buldum.
Bendeki manasıra göre şiir,bir Mehlika Sultan’dır ki,bakışları alımlı,mesajı uzun,kelimeleri beni taşımaktan mutlu,duyguları gecenin bekçisi,bu fani dünyadan ebedi aleme açılan kapı,vuslat arzusunun sancıması, kelimelerin kifayetsizliği, talihsiz sevdaların buruşuk mendile nakşedilmesi, can dediğim cana bile sevginin yetmemesi,tabiatın o koyu örtüsünü delercesine haykıran doğru kelimeler mahkemesi, sevgisizler meclisinde tartışılan küçücük yüreğim...
Baktım da yine bugün canım
Melekler gibisin
Gözlerin gözlerimde gezer
Gel bana n’olur gel der gibisin.
Dün çok bekledim yolunu
Bu sabah sen geldin aklıma
Mamûr başın ve hummalı bakışlarınla
Dertlere dermandı yine sözlerin.
Bu sabah yine sen geldin aklıma
Nazlı yamaçlarında dolanıyorum sevdâ yurdunun.
Ölümcül güller
Günler neden böyle çilekeş?
Neden derman bulunmuyor?
Kederler alemindeyim ben
Neden gözüm ıslanmıyor?
Ah! ...geçti güzelim günler
“Yere batsın bu toprak bu korkunç mazi
Orada çünkü sevgilimle sevgim gömülü! ”
A.Nihat Asya
-Hayallerimi yıkan şehre-
Hey! Tenbelhanelerin şehri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!