Mustafa Tanrıkulu Şiirleri - Şair Mustaf ...

-dünya için söylenmiştir.-


Öyle bir yerdeyim ki uzağım yıllar boyu
Mesafenin düğünü ayrılıkların toyu

Dürr-i müdevver eklenmiş sirke sunsan nehr ile
Fayda etmez şerbetlendim aşk denilen zehr ile

Kâtilim olmaya gayret etme ki yapamazsın
Ölmem tiğ-i gamzenle ben, ölürüm bu kahr ile

Ger sorarsan bana hal-i dünyayı
Ateşlenmiş yine yüreğim derim
Yar neyindir diye sual edersen
İmandan evvelki ereğim derim.

esmer bir titrekliktir yüzündeki perdeler...
cesaretle uzanıp,çekingen duran bakış,
incelik silahıyla incelikleri deler...
teklifsiz tahayyüçler,yüzünde bir ayrı süs
ayrılıktan dem vuran siyahi sazendeler
hayalî bir bahçenin hayali içindeler...

Bir hata eyledim uyup da şeytane kardeşim
Aff dilerim dönmeden asıl vatane kardeşim

İstersen geleyim yüzüme tükür defalarca
Yüz-kara gönderme huzur-u rahmane kardeşim

Ben nadim-i pür-hatayım kardeşim.
Nedametle ihatayım kardeşim

Aff dilerim rıza-yı hüda içün
Ben güneh-kar bir gedayım kardeşim

Derdimi emziren kadın -sonbahar-
Gönlüme durmadan sıkıntı verir.
Her hüznün ardında yine hüzün var
Hüzün yangınında sevincim erir
Derdimi emziren kadın -sonbahar-

Yare-i derunuma nafisin merhem gibi
Ki peykanını bağrıma bastım hem-dem gibi.

Sanemâ 'Kerem olduğumu' deseler,de ki:
'Kerem ol gibi yanar; o yanmaz Kerem gibi'

Kepenek içinde bir yaşlı çoban,
Dudağında tütün, kolunda heybe
Ağzından 'ah! 'gibi yükselen duman
Yedi kat göklerde bir şükre gebe...

Başında çizgili bir takke,eski

yalnızlık perde perde örterken penceremi,
fikir denen mefhumun ardına düştüm yine.
köpeklere yedirdim fikirsiz her zerremi,
ve büründüm genişçe bir deli gömleğine.
yalnızlık perde perde örterken penceremi......