gecenin renkleri soyutlanmış
yüreğimin üstüne
ilmik ilmik örer imgelerini
yosun tutmuş
uzak düşüncelerle savrulur insan
inka mağaralarının
düşüncelerimle ördüğüm
duygularımla bağladığım ipek saçların
baharı yaşayan güller gibiydi
hayatını yaşayan bir çocuk gibi
ellerimin arasında pamuk yumuşaklığıyla
artık hayat bizden bıkmış biz hayattan
ne ses var yakından ne uzaktan
en iyisi sensin arkadaş
çekip gittin bu
diyardan
ikindiden sonra sonbahar yağıyor sokaklarıma
konakta rüzgar evde fırtına
dökülüyor yapraklar odalarıma
sonbahar geçtikten sonra
gözlerin ne ki
eskiyen yıldızların yalnızlığını
alıp bir hemşire
damarlarımdaki kanla
değiştirmiş olmalı
aysız geceleri soluyor rüzgar
bir şiir okudum
bir kadının dizlerinde
akasyalarda yankılandı
diğer kadınlar güldüler
kuşlar ağladı
kadın
dalgalıydı saçları
ak düşeli yıllar olmuştu
sabah rüzgarları getirirdi mektuplarını
tarih okurdu yazılarını gözyaşlarıyla
eski şadırvan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!