kar yağıyor sokaklarıma
gül ağacı üşüyor
kar yağıyor ellerim üşüyor
tut ellerimi yüreğim ısınsın
kar yağıyor inan olsun güvercinler de üşüyor
bir gün gelir neden doğduğunu
anlarsın bebeğim anlarsın
sen de çıkarsın bu yokuşu bu merdivenleri
senden önce çıkan bebekler gibi terlersin
anlarsın neden çıktığını
gün gelir
cananım
parmaklarımın arasında saçları
kokluyor öpüyorum
gözlerinde hasret gözlerinde aşk ateşi
yalnızlık ve sevda
tutuşmuş
kırmızılaşıyordu akşam
güneşin son ışınları son renkleriyle
dağ yamaçlarını yalıyordu
hafifçe esen bir rüzgar
serinletiyordu saçlarımı ferahlığıyla
kirpiklerim
ilkin senin gözlerinde
vuruldum maviye İstanbul'um
vuruldum deniz mavisine
sabahları erguvan bakışları
sunarsın İstanbul'um
hasret geceleri gömülmüş karanlığa
yıldızlara dargın yorganına sarılır
ay
yine öyle eski haliyle
dudakları kırmızı
dökülür nameler buğday başaklarından
örgülü saçlarında ölüm kokladığım sevgilim
sana kopardım bütün zambakları
siyah zambaklar benim kaderim
şimşekler yıldırımlar altında
ateş kızıllığında
"elveda"
demişti tarihin günlüğüne
o bir yiğit erdi
dünyaya göğüs geren
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!