Mustafa Keleş Şiirleri - Şair Mustafa Keleş

Kulaklarımda sensiz sesler
Ve külfetli sessizlikler
Yaşıyorum...

Nicedir dolmuyor kulaklarıma sesin,
Değmiyor nefesin şehrime tebessümlerle

Geldi mevsimi,
Uçuyor kuşlar
Kavuşmak bu olsa gerek...
Sahi nerdesin?
Bırak şehirlerin
Ayrı ayrı bakan gözlerini.

Uykudan daha hayırlı şeyler var
Namaz kılmak
Ardından duaların gölgesinde
Seni anmak gibi;
Dürüstçe yaşamak
Ve gayelerin gölgesinde

Sen sustun, silindi gülüşlerim
Ve konuştu simsiyah gidişlerim, sensiz...
Ah yüreğine suskunluğu giyinmiş yar
Hangi zamanın kuytusunda gizli varlığın,
Hangi kuyunun mahreminde bakışların,
Hangi gözlerin karanlığında şimdi sevinçlerin?

Sevdaya attığım her adımda
Ezildi yüreğim paramparça, toprak misali…
Umutla büyüttüğüm her gülücükte
Binlerce gözyaşı sunuldu yanaklarıma.
Seven yüreklere uzak kaldı hep yeltenmelerim
Kayboldum hüzünlerin girdaplı sancılarında.

Geçtikçe zaman, tükendikçe hesapsızca
Ne de çok benziyorsun hüzünlere...
Yitiriyorsun belki de kudretli düşlerini
Düşüyorsun uçurum yüzlü sancılardan.
Ardında bıraktıkların çoğaldıkça
Eksiliyorsun, eriyorsun sorgusuzca.

İçimdeki fırtınalı boşlukta yankılanıyor sesin
Kaybolmaktan korkuyor gibi, avaz avaz...
Eskimeye yüz tutmuş derin umutlarda
Çehren dolaşıyor hatırlamalara bata çıka
Kalbi ağrıtan hatıraların gölgesinde
Buğulu bir sancı derdest ediyor gelişlerimi

Mevsim kara kış, mevsim soğuk
Yokluğunu anlatıyor her şey.
Geceler olabildiğine uzun,
Güneş olabildiğine sabırsız.
Sokaklar kaskatı kesilmiş,
Donakalmış bir çaresizliğin avuçlarında.