Mustafa Keleş Şiirleri - Şair Mustafa Keleş

Adının üstündekiler yaralıyor beni en çok.
Kendi bildiklerimi kendimden saklama çabalarım,
Tuz basıyor yaralarımın acıyan yanlarına.
Sus biberleri sürülüyor yüreğime,
İçten içe atılan kahkahalarla.
Çürümüş avuntular sunuluyor yalnızlığıma.

Yüzümde dünlerden kalma hüzünler
Yalnızlık an gibi yanımda, çepeçevre…
Gönül limanında batan bir gemidir bakışların.
Yıllardır göremediğim bir tebessüm düşüyor;
Anlattıkça çözülüyor dilim, nefesim düğüm düğüm…
Tozlu sayfaları düşüveriyor hatırıma anıların…

Unutmadım çocukluğumu, unutamadım
Aslında çocukluğum unutmadı beni.
Kimi zaman bir damla gözyaşıyla hatırlattı kendini;
Kimi zaman bir masum tebessümle.
Sakız ç/alıyorum hala düşlerimde
Ömer amcanın küçük virane bakkalından.

Nisan yağmurları beklerken tohumlar
Şaha kalkmak için,
Nisan yağmurları döküyor gözlerim
Sana kavuşmak için.
Belki şu an yorgun bir şehirdesin,
Belki bir ihtimal

Mor bir menekşe hüzne durunca
Duyuldu sitemi içten, derinden
Yaralı sureti kalbe vurunca
Duyuldu matemi içten, derinden.

Tükenmez hasretin kirli nefesi

Gelecek birgün emaneti almaya Azrail,
Gideceksin ey dost, ister zengin ol ister sefil.

Kalmasın kalbinde zerre miktarınca bir kibir,
Gireceksin sende mecbur,son durakta var kabir.

Boş ve uçsuz bir kuyuya adım atmaktır sevmek,
Tebessümler sunmaktır kör karanlıklara...
Her kuyuya düşen kurtulamaz Yusuf bahtıyla
O derin ve daracık karanlıktan.
Ömür bir kuyunun karanlığı olup düşer avuçlarına.
Kim bilir belki de çıkarsın kuyudan

Şehirlerarası bir otobüsün,
Sana uzak düşen rotasında,
Geri dönüşler biriktiriyorum dualarıma.
Şehrinden düştükçe uzaklara,
Sahiplenemediğim bir yalnızlık damlıyor kalemimden.
Yüreğime düşen anonim yalnızlıkları dinliyorum.

Mutlulukları alacak gücüm yoktu
Bakmıyordu kimse yüzüme.
Borç veren,dert alan yoktu.
"Veresiye sevdalarla yaşanır mı? "
Sözleri çınlıyordu kulaklarımda.
Hasretleri kemiriyordum çaresizliğimden.

Fosfor bombalarıyla aydınlanıyor gece.
Yüreğe düşen acıların karanlığına
Doğmuyor güneş.
Karanlığın aydınlatan en gaddar,
Aydınlığa perdeler çeken en acımasız
Ölüm parlaklığı,