Mustafa Keleş Şiirleri - Şair Mustafa Keleş

Söyleyin sevdama beni unutsun
Gönlünde umudu her dem uyutsun
Zemheride yazda hüznü büyütsün
Ömrümce sevsem de gelemem artık.

Düşmüşüm hicrana çıkamıyorum

Beklemekten değil de sensizlikten yoruldu yüreğim
Geleceğini bilsem ya da gelebileceğimi
Gelip de bulabileceğimi bilsem
Beklemek ödülden başka nedir ki bana?
Ama ayrılık kader diye yazılmış yüreğimizin alnına
Ölümü gözlüyorsam bu acı bitsin diyedir yar...

Çiçeğe kavuşmuş bir saksı düşünün.
Yüreği çiçeklerle huzura yelken açan saksı
çiçek varken de onu çok seviyordur aslında.
Bunun farkına ne toprak varır ne su ne de çiçek.
Oysa saksı yürekten seviyordur çiçeği
ki yüreğini açmasının başka sebebi olabilir mi?

Sen gelsen açardı çiçekler
Her daim mevsime aldırmaksızın
Gülerdi güller, menekşeler, karanfiller
Gece sefaları gündüz de açardı belki
Günebakanlar neşeyle dönerdi güneşe
Ya da ben öyle görürdüm

İçimde yokluğundan damlayan yağmurlar yanar
İçimde bakışlarından kalma rüzgarlar kanar
Yaralı bir sevda inler yüreğimde her gece
Geçmiş zamanın geçmeyenlerinde kaybolurum.
Seni anlatamam canı bedeninde duran suretlere
Ölüler de anlamaz ki anlatsam seni.

Adının ilk harfinden başlıyorum üşümeye
Mevsimsizliğimle baş başayım bu şehirde.
Bir tepenin sensizliğe bakan köşesinde
Anılarla baş başa kalıyorum sessizce
Kalabalıklardan kaçırıyorum gözlerimi
Gözlerimdeki suretini kimseler görmesin diye.

Kanatlarına esir olmuş bir kuş gibiydi vuslat
Uçmalıydı mahkum olduğu göklerde
Ve sahipsiz bırakmalıydı sevdaları...
Sahi aynı sevdanın gölgesinde
Ayrı ayrı yaşamak da neyin nesiydi?
Ah, kırk kanatlı vuslat, bilesin;

Yazgılıydı gidişler aslında
Ne öfkeli "Git!"ler
Ne hüzünlü "Nedamet"ler
Bir yaprak dahi ayıramazdı.
Seni görmek de
Seni sevmek de

Yine yoksun, yine...
Sahi, benimki de laf mı?
Ne zaman vardın ki zaten
Sahi, ne zaman vardın?
Ömür aşırı vardın belki de
Bir kere vardın

Bölük pörçük uykular içinde
Seni görüyorum hayal meyal…
Bulmak ne mümkün seni
Sahi, nerde o huzurlu bakışların şimdi?
Dökülürken umutlarım bir bir
Karanlığa düşer yarınlarım usul usul...