Dışarda mevsim bahar,
Renk renk çiçekler açar,
Kırlarda kokun var,
Seviyorum seni Gülizar.
Gönlümde gül goncalar,
Elimde bir çift papatya, sende gül kokusu.
Ayrı ayrı yürürdük o sessiz sokaklarda.
Biliyorsun karşına çıkmaya cesaretim yoktu.
Öylece beklerdim, sen farkında olmasan da.
Benimki sadece çocukça bir umuttu.
Kimse görmez kendi yaptıklarını,
Gözleri hep arar başkalarının hatalarını,
Sonra kara bir leke atılır,
Ne kadar uğraşırsan uğraş, izi kalır.
Damgayı yersen bir kere,
Bilmez misin dünyanın binbir halini?
Herkes farklıdır, eğer dökseler içindekilerini.
Sözcükler, kiminin ağzından bal olur akar.
Kiminde ise zehir olur, etrafa ölüm saçar.
Kiminin içi, temiz bir su gibi durudur.
Kiminin içinde bir pınar vardır.
Sanki baldan tatlı bir su akar.
Duygular sel olur.
Herkes huzur bulur.
Kiminin içinde bir bataklık vardır.
Kiminin güzelliği yüzüne vurur.
İçi dışı hep birdir.
Saatlerce seyretsen, bıkmazsın.
Zaman nasıl geçer, hiç anlamazsın.
Kiminin çirkinliği yüzüne vurur.
Sensiz gündüzüm karanlık.
Ne bir ışık var, ne bir aydınlık.
Sanki her yer kapkaranlık.
Yüreğimi yakar bu ayrılık.
Hasretin bir ateş gibi yakar, yanarım.
Karanlık gecelerimde yıldızım olsan.
Güneş gibi içimi ısıtsan.
Her gün saçlarını koklayıp, okşasam.
Aşkımın ateşinde yanmaya razıyım.
Yeter ki sana bir nefes kadar yakın olsam.
Gecemi parlatan yıldızım.
Aşkım, baharım, yazım.
Ben sensiz ne yaparım?
Her gün senin için yanarım.
İçimi aydınlatan ayım.
Bir hazan mevsimi daha geçiyor.
Yine hüzünlüyüm bu gece.
Karanlık gecelerimin sessiz çığlıkları,
Kaldırımların taş bağrına vuruyor.
Boş sokaklarda ağır ağır yürüyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!