Tutuk, çekingen bir aşıksın sen.
Sevdasını yüreğinin derinliğine gömen,
Duygularını herkesten gizleyen,
Kimsenin farkına varamadığı bir aşıksın sen.
Bu dünyada hiçbir zaman anlaşılamadın zaten.
Merhameti boldu,
Bir derya gibi,
Saklardı hislerini,
İçten içe severdi,
Sevgisini hiç belli etmezdi.
Aşkımla esen rüzgârımla,
Bahar çiçekleri getirdim sana,
Senin kadar güzel kokmasalar da,
Bir demet yasemin, papatya,
Beni hatırlatsınlar sana.
Ne halden anlayan var, ne dertten.
Ümidim tükendi, kayboldum kendimden.
Hiçbir şey kalmadı ne hatırandan, ne senden.
Ölsem de fark etmez kederimden.
Artık çok yoruldum, bırakın beni.
Yüreğimde açan çiçeğimsin.
Konuşmasam küsersin.
Tutmaya kıyamam,
Dalında gonca bir gül gibisin.
Bir çiçek gibi nazlısın.
Bana mutluluğu anlat!
Biliyor musun?
Ben kimseyi mutlu edemedim.
Bu güne kadar da,
Hiç kimse beni mutlu edemedi.
Adına büyük destanlar yazıldı.
Al rengin kızıl kanla boyandı.
Uğruna kurban oldu canlar.
İçin rahat olsun!
Sırada daha binlerce yiğit var.
Boş yere konuşma!
Sözlerini tartarak konuş.
Bilmediğin bir konuda,
Kimseye nutuk atma.
Eğer boş konuşacaksan,
Kimseye üstten bakma!
Biraz tevazu göster.
Her zaman ölçülü ol.
Sınırın belli olsun.
Kibir seni mahveder,
Gözlerinin rengini,
Saçlarının her telini,
O narin bedenini,
Sevsem,
Bana verir misin sevgini?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!