Mustafa Dilekci Şiirleri - Şair Mustafa ...

Âlem sana hayrân
Ben olmuşum çok mu?
Senle döner devrân
Mest olmuşum çok mu?
....
Gül almış kokunu

Saçların dalgalansın,ipek gibi tiril tiril,
Rüzgârında benim, râyihâlar dolar içime,
Muammâ denizi bakışların,pırıl pırıl
Hayât üfler âdetâ, baktıkça ürkek gözlerime.
....
Dökülür dudaklarından inciler, fısıl fısıl,

Sığmıyor ne söylesem, sözlüğüme
Yazıktır, tükürsem tükürüğüme
Bu ne ârsız çakaldır böyle,bilmem
Pek yüzsüzce dadanır çöplüğüme

Kanmadan içer, damardan kanımı

Anadolu, insan dolu baştan başa
Marmara gözdür,İstanbul benzer kaşa,
Edirne'den uzan, bak Sarıkamışa,
İnsanıyla bütün cândır memleketim,
....
Dağları yemyeşildir, vâdisi temiz,

Bir gurbet acısıdır gözlerimde nemlenen,
Kan kırmızı çay,hasret sularından demlenen,
Mağripler örtmeyesi kalbimde şu vatan ki,
Rüyâ gibi ufkumda benim her gün tüllenen.
…
Akdeniz, adı gibi ak saçını sarkarak,

Vur beni cân evimden
Geçtim artık tenimden
Şu şarabın zevkinden
Mestân, ayılmaz artık.
....
Cümle güzel seyrinden

Koyun olmuş sürülmüş bir çayıra
Taş misali hissiz,çökmüş bayıra
Vicdan işlemez,akılda bin kıllet
Bir gürûh ki ancak; Mevla'm kayıra

Saraylara bakıp aldanmayınız

İnsan ola, dut yemiş bülbül ola,
Yok kimseye bir zarârı, eyvallah.
Onca denâate sessiz kalınca,
Ne der yer altında, hafîzanallah.
......
Mü'minden kimseye zarar gelmeye

Dil susunca hâl konuşur
Bilen der câhil sataşır
Kem söz deliye yaraşır
Müminin her iki yüzü, bir olsa gerek

Yersiz insan başkalaşır

Hani güz gelir
Sararır ortalık
Daldan bir bir düşer ya
İşte o benim

Kış olur kar yağar