ey kalbime dolan ağırlık,
hüznünü yüklenmiş gecenin sessizce akan bulutları,
yine bir taşkın yaşıyor evrenimin bu en ücra köşesi,
yağacaksanız yağın artık,
kaplamadan ortalığı sisten yitişler,
Biliyor musun Gece?
Böyle tek tek atarak kendini
beni alt edemezsin.
Bence birden gelip alıp götürün beni…
24 saat ve 1440 dakika ile yani.
pembeye boyanmış bir duvar
kırmızıyla işlenmiş pencereler
beyaz bir çatı
camsız bir kapı
bacasız bir ev
sağa sola yatmış
tüm hasılatını bir hırsıza kaptırmışçasına yalnızlık yaşıyor anlar,
nikahıma alıverdiğim tümcelerden örülüydü sözcüklerim,
söyleyişlerim limoni bir ekşilik katıyor hüznüme,
durağa uğramayan otobüsler misali doldurdum içimi,
sırılsıklam kendimi yaşıyorum,
böğürterek öksürttüğüm göğüs kafesime dolarcasına.
Sevginin özünde adres yoktur.
Bu yüzden gideceği yerde belli olmaz
aslında sevginin adresinin hem olması hemde olmaması gerekiyor.
Çelişkili bir cümle oldu biliyorum ama yaşam içinde hep aynı yerde duramıyor artık insanlar
bu yüzden adressiz sevgiler çağında yaşamak zorunda kalıyoruz.
Evet Adressiz Sevgiler Çağı...
yanar göl,
güneşin doğuşundaki kızıllıkla
an gelir düşüverir içine bir çiğ damlası yapraktan
an gelir bir taş yuvarlanır içeri
patlatır,
suyun durgun bakışlarını
olmaya devri cihanda kamer gözlü yar
senin gibi bir dilber
şems ile alazlanır gönül
bir akşam vakti
goncaya düşen bir çiğ damlası ile
kulaklarıma fısıldandığı anda ismim ne düşünmüştüm acaba, neyi anlatıyordu bu isim bana.
Bilmeye başladıktan sonra o ismi, taşımayı öğrendim, onunla çağrılmayı, onunla bilinmeyi ve fark edilmeyi onunla sevilmeyi öğrendim. Önüne ve arkasına aldığı ekler ile değerli hissedilmeyi, kötü olmayı ve yok olmayı öğrendim.
Aldığı tamamlamalar, kah bilge oldum, kah beş para etmez biri ve nihayetinde şunu öğrendim o isim olsa da olmasa da BEN vardım, Var olmayı seçerek başlıyor hayat.
Zaman bir değirmen
Bense buğday başağı
Öğütülüp öğütülüp
Savruluyorum
Avuçlarından gökyüzüne
Rüzgarla dağılıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!