Verona'larda aşk dilenmeyecektin yad ellere
Sen bana pınar olup akamadığında
Ben yapraklarımı döktüm
Doğum ayım Eylül'de
Yeni bir bahara açtım kapılarımı şimdi
Paketten bir dal çektim
Çakmağı ateşlemeden
Tütünü içime çektim
Sarı saçların ve mavi gözlerinle
İçime kor gibi düşen bir ateştin
Fincandaki kahve soğumuş
Seni düşünürken yüreğimde
Sadece sana akmış tüm sıcaklığım
Bense üşümüşüm
Aramıza giren o kibrin nedeniyle
Gölgelerde bir adam
Bir o kadar sakin ve mutedil
Kazananın olmadığı şu hayatta
İz bırakanın muteberliğine inanmış
Gaileden uzak, gayesi olan
Kendi çizgisinde bir adam
Bu deli adamı herşeyiyle seven
Soluksuz sevişebilen
Dibine kadar hissettiren
Bu güzide kadına
Alakasız kalamazdım
Ben o kızın yüreğini biliyorum
Diyordu içimdeki ses
Bitmeyen, beynime her geçen gün
Daha da nüfuz eden
Beni kemiren, kesilmeyen o ses
İyileşen ama her an nükseden bir ağrısın güzelim
Hoşuma gidiyor bu denge bozucu tarafın
Hiç geçmesin bu ağrı
Bu ağrı işte benim sol yanım
Binlerce kilometre öteden akan göz pınarların
Kabak tadı verdi hayat
Sen olmayınca yanımda
Rüzgar esti şöyle bir
Sanki seni benden çalarcasına
Şimdi uzaklarda olman
Sana çok aşığım kadın
Deli aşık bir adam var Ankara'da
Bir o kadar da hakkı gözeten
Bırakamıyorum bu hal yüzünden
Mevzubahis mevcudiyeti
Uçamıyorum sana
Karlı bir Ankara sabahına uyandık beraber
Lapa lapa yağarken bir camın ardında
Bakakaldık öyle
O güzel kahve gözlerini süzdüm yeniden
Hafızamda yer eden tüm kadınları öteledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!