Duraksamadan yürüyor bütün yorgunlukları es geçiyordu seyrinden sıkılmış bir filmin sonuna kavuşabilmek gibi sabırsızca, kızgın adımlar iniyordu kaldırımlara! ! ! Bir ses gelse dönüp bakmaya hiç niyeti yoktu.Oysa bütün bunlar olası birşeyin sonucundan bağımsız gelişmiş sizofrenik buhranların açığa vurduğu ve eyleme dönüştüğü halisilasyonlar olmalıydı ki; Nedeni yoktu bu adımların, öfkeyle bileşkesin
in.Nereye gittiğinden haberi olmayan seyyah gibi şehrin bir ucuna sürüklenmişti, kendini bu durumdan soyutlamaya,bir haklılık payı aramaya çalışıyordu ve üstelik içinde ki kararlılık, yorgunluğuna aman vermiyordu böyle ne kadar daha yürüyebilirdi ki bir yere yığılmadan.Vücuduyla yarış içinde bir durak seçmeye çalıştı.Köşeyi dönünce durmalıyım yerin bir önemi yok kendimi herhangi bir çukura atıp uyumalıyım dedi! Kendine yalvararırcasına aniden gelişen bu his birden eyleme dökülse bütün bu olanları unutmaya razı olabilir kendini affedebilirdi...
Soğuktan ölebilirdi henüz görmediği bir şeyi, beklemenin sıcaklığı uğruna.Yaşamaya değer bir sıcaklığı tüketmeye hazır değildi birer-birer düşerken umutlar...
Dışarıdan bir selam, kal diye şafağında gözlerimin...
İçimde ayyuka çıkan bir yalandır sevmek.Düşünmek defalarca düşünmek, olası ihtimalleri ihtişamından alıp, sadece düşünmek.
Sebebler istayonu mu dünya? Kafam her sefere karışık yolcu.
Koşarak kendini geçeceğini sanan bir aptalsın sen !
Kendi ikliminde güneş olduğunu, bensiz kimsenin ısınamayacağını zanneden KOCA BİR APTALSIN....
Bir yürek ağrısı olur ya bazen ama en tatlısıdır ve en masumu.İşte böyle zamanlarda sevmek. Tanrısal bir iştir.
Gözler bir katre yaşla dolduğunda hele ne tatlıdır dizlerinde ağlamak...
Birşey var derinlerde uğru umrumda olan.
Bensiz aldığın bir nefes kadar.
Neşter vurulacak olsa hani yüreğim öne çıkar...
Belki matah bir cümledir sence sevmek, yinede bende sevmek BEN ce sevmek...
Birden vazgeçtim tanıdığım her canlıyı sevmekten umutsuzluk civatası gevşemiş, kalabalık ağızlardan dökülen ucuz romanlarda hayat bulmayı denemek istemiş olabilirim.Hiç bir izahta bulunmuyorum kendime ve üstelik rahatsızlık duymuyorum ve ben şimdi herhangi bir bahçede, unutulmuş bir fare kapanıyım pas tutmuş mekaniğim sadece....
Gözlerime ßak! ! ! ! ßak Dedim..
Durr.. Gözlerime ßak Dedim.. Arkanı dönüpte nereye gidiyorsun? ? ? Gözlerimin içine Tekrar ßak… ßaktıkça gözßeßeklerimde ne görüyorsun..? .. Ne görüyorsun Dedim
Hayat Gözlerinin içinde kocaman öfkeyi.. ve acıyı gördü Ve minna devam etti.. … Gördüklerini Sen yarattın.
ßelki büyük bir öğretmenım olablirsin.. ama Sana çok güvendim Hayat.! .. Yaşama seßeßim Sendin hayat.. Güvendiğim Her Zamanla ßeni ÖldürDün…
Sınavlarında ßeni Hep teker teker sınıfımda bıraktın..
Gözlerime ßak şimdi … ßak
Hüznümü tenha bir sevdada takındım,
Yeniden yaratılırken seherler.
Ve tünerken zindanlar yüreğime
Karanlıklar kaldı olmaz sabahlara
Şimdi ağlasam da gözlerinin telaşında gitmişliğine,
Her gidilmişlik gibi hicran düşer yüreğime…
İçimde bir yangın var,
Durgun, yorgun.
Öyle apansız Gelen ölümün konuğu gibi
Sessizim bu sıralar anne.
Sitem değil kimseye ve hiçbir şeye.
Sesimde telaşlar var benden uzak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!