anlamına köledir cümlem
kördür yüreğim, sebebim yoksun.
çaresizliğim bölük bölük,
gözyaşlarım kızıl kan.
sığmaz oldum geceye.
Uçtu alaca karanlıkta
Üzgün serçeler
Giz içinde, upuzun
Göç ederken kendi dilinden
Acıyı çiğnedi sabrım
Fersah- fersah kanatılırken
Gökyüzü avuçlarında
Ne kadar yaşarır gözlerin
Giden sevgilinin vuslatına
Taşın donuk hissiyle bir elveda
Ben mecburdum yalnızlığına.
Sen medeniyetine meçhul,
Mecbur.
Ne kadar mecbursam o kadar asiydim aşka.
Ne kadar asiysem o kadar mecburdum sana.
Sen bana yasaklı,
Sevgili karıma;
Hazin başladığını ve böyle biteceğinden ürktüğüm bu sevdadan, sevgi yüklü satırlar doluyor şimdi yüreğime, vakit eylül’ü gösterirken…
Öyle mahzunca kıvrılıp yanına kaç kez yaslamak istedim, sevgili gibi değilse de başımı göğsüne. Hep korkak, hep öldüresiye bir telaş sardı bedenimi.
—Ya dedim, sonra.
Bütün iliklerden çözdüm seni
Kanayan yaraya bağışlanan kabuk
Geride izini bırakırken
Hadi toparlan gizlerinden
Öyküsünü vuran tüm çocuklar
Kendini özleyerek büyürken
Annem öldüğünde ben yaştaydı henüz
Babam daha küçüktü gözlerimde
Kırılmış harflerle yazdım adlarını
Sert duvarlara
Seke seke battım
Karadeniz'de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!