Murat Akbaş Şiirleri - Şair Murat Akbaş

İnsanlık; bir varoluş ve öze kavuşma destanıydı.
Kün toprak oldu, Hz. Adem ruha can oldu…
Kün su oldu, Hz. Nuh ile yeniden varoluş imtihanı…
Kün ateş oldu, Hz. İbrahim ile altın adalet imtihanı…
Kün sabır oldu, Hz. Yakup ile selamete…
Kün devlet oldu, Hz. Yusuf ile kemale erdi…

Dağlar hep duman derler...
Hiç çıkıp bakmazlar...
Sevgili yardan haber bekler...
Haber vermezler...
Hep insanlıktan söz ederler...
İnsan değiller...

Yaşananlar bir paylaşımdır...
Yoksa hiç yaşanmamış olur...
Bütün dostlara iyi paylaşımlar...
Bu arada paylaştıklarımız gerçek mi?
Yoksa sanal mı?
Sen bu ikilemin neresindesin?

Hergün baktığım aynalarda;
Artık gülmez oldular.
Hangi yana çevirsemde nafile
Hele yok mu o çizgiler
Öylesine derinlemesine ve karanlık
Neler gizlerler; bilinmez.

Oturduğum evde bir kitap varmış.
Haberim hiç yokmuş.
Birgün küçük oğlumla oynarken;
Oğlumun elinde bir kitap...
Bu kitap benim değil...
Meğer hanımın kitabıymış...

Hiç olmadı içimde,
Kendiliğinden aktı.
Kalem oldu, kağıt oldu.
Bir mısra, bir dize...
Hayat oldu, toprak...
Anlıyor musun? Evlat...

Azmi ve iradesi olanlar,
Zapt edilemeyen milletlerdir.
Tarih bunu gönüllere altın harflerle yazmıştır.
Sanmasınlar ki;
Bir milletin yönetimi ele geçirilsin,
Ordusu devşirilsin de bitecek mi?

Düşünceyi susturmak,
İnsanlığı yok saymakla eşdeğerdir.
Düşüncelerin özgürlüğünde buluşmak...
Yarınlara umutla bakmak...
Umutlu nesiller yetiştirmek...
Tek utkumuz...

Gözlerine bakınca
Her yanım ateş
Yüreğim sıkılıyor...
Nefes alamıyorum...
Deniz gözlüm
Hiç böyle gözler yakar mı?

Bu varlık;
Uğruna can veren
Kendinden de öte;
Biri artarken diğeri azalıyor...
Tuttuğum sen
Yok olan bir ben