Ne Diyarbakır dı ne İstanbul
Ne buraya sigardi ne de diğer tarafa
İstanbul gibi fetih
İzmir gibi işgal görmemişti.
Mürekkebe ilk değdiğimde aktı hicran
Hangi coğrafyadaydım artık
Ağaran saçlarımı talan ettiğin
Avaz avaz sustum dil teğet geçmişti beni
Alkolün soğuk yüzünden ödünç aldım sözcükleri
Sarhoşluğumu salikliğe yorsunlar diye
İnsan bazen saçma şeylere vurulur.
Adamin sakalına vurulur.
Sol elini kullanisina vurulur.
Vurulmak istiyorsa insan bu kadar küçük şeylerden vurulur
.Sanırim bu son yazım O'na.
Yeri olmayan insanlar nereye gider bilmiyorm.
Kapı ve pencerelerinin alkole açıldığı bir evdi yaşadıkları.
Ne kadın adamı anlıyordu bu evde ne adam kadını.
Hayatın boşa harcandığı bir memuriyet gibiydi onlarınki.
İçlerinden konuşarak geçirirlerdi saatleri, günleri.
Diğer odadan saat başı çalan alarm ve bardağa doldurulan rakıydı tek konuşanlar.
Anason kokusuna sigara dumanı eklemekti uğraşları.
Ask dedigin agzindaki en keskin ustura
Bazen en derinine kadar kanatır
Bazen kör bıçak misalidir zamanda
Ne desen boşun devrindeyiz inancin temize cekilemedigi
Anka degildim küllerimden doğamazdım
Hele o uzun daglarin hicbirini aşamadım sırasıyla
Tanrım
Yutkunarak okuyorum şiirlerini
Kadim alışkanlığımin
Duman duman dağılıyorum
Suratıma çarpıyor buz gibi kimsesizlik
Sonra en temizinden anksiyete
On dört gece oldu boynuna yandigimin dünyasında yiteli
On dört gece
Dört hece
Geceler heceleri saymakla geçti
İhanet hırka yapilip
Kapindan her geçişinde giyilir miydi
Kınalı saçlarından tut beni
Mardin seninle şen ola
Sessizliğimize laf gelmesin
Haktır susarak konuşmak bize
Acı gözden de akar
Sen kollarını aç
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!