Bugün sevdim İstanbul'u
Dilimde Karlı Kayın Ormanı.
Şarkın topraklarında mutluydum ben
Çıplak ayaklı çocukların kardaki ayak izleri,
Bir ablanın yalandan kardeşini yakalama çabası,
Yaralarımın çabucak kabuk bağlaması
Bir uzo daha
Hay hay dedi başını sallayarak
Eli de aynı ritimde hareket etti
Havanın sıcaklığına rağmen çıkarmadı şapkasını
Sandalyesinin yanında yeni olmadığı belli olan şu eski bavullardan vardı koyu yeşil renkli
Ayakkabıları çamurluydu
Patlıcan yokuşunun başından Agora'ya koşarak indim.Altı yaşımdaydım artık.Babamın iş yerine ilk gidişimdi.Sefer tasıyla yemek götürmeye başlamıştım babama.Nasıl hızlı girdim dükkana.Sefer tasını masanın üzerine bıraktım heyecanla ve babamla göz göze geldik.Aslında beyaz ama sigara dumanından griye döndüğü belli olan bir diafon vardı masanın duvarına iliştirilmiş.Babam kırmızı düğmesine basıp bir çay bir gazoz dedi.Anladı eve dönmek istemediğimi.Babamın çaprazına doğru oturdum.Hiç sesimi çıkarmadım babamı izlemeye başladım.Diğer masalara hiç bakmıyordum gözüm babamdaydı.Benim gazozum babamın çayı gelmişti.Hiç konuşmadık.Ben babamı izledim babam ayakkabı yapmaya devam etti.Otuzundaydı babam.Çalışmayı çok severdi.Ben de onu çalışırken seyretmeyi.Arada kafasını kaldırıp bana baktı.Yavaş.içiyordum yanında daha uzun kalmak için.Ama sadece erkeklerin çalıştığı bir yer olduğu için izin vermezdi orda kalmama.Bakışı sertleşince anladım gitmem gerektiğini ve diktim gazozu.Başka masaya çay getirince Hüseyin abi babamın masasındaki boş bardağı ve benim gazoz şişemide aldı.Babam çay tabağına sarı birşey bıraktı.Yuvarkaktı.Ama para değildi.İlk defa orda gördüm markayı.Ve seneler sonra bugün bir çay bahçesinde.Uzun süreceğini düşündüğüm bir yolculuğa çıkmıştım.Yolum Silvan'a düştü.Babamın iş yerindeki gibi küçük tahta masalar , üzeri hasır iskemleler..Artık Otuz yedi değil altı yaşımdaydım.Bir de aynı gazozu bulursam daha büyümezdim sanırım.İskemleyi yavaşça çekip oturdum.Çantamdan sigaramı çıkardım..Altı yaşında çocuk sigara içer mi diye gülümsedim ama kimse görmedi.Sadece arkamdaki masa doluydu zaten başka da kimse yoktu.Sabahın erken saatleriydi.Masadaki gazeteye göz gezdirirken yanımda biri belirdi.Çay dedi .Gazoz var mı diye sordum.Önce bir çay vereyim dedi.Yüzüne bakmamıştım.Az sonra elinde çayla geldiğini gördüm.Omzuna atılmış bir havlu ve elinde iki çay.Önce benim çayımı bıraktı sonra diğer masaya yürüdü.Afiyet olsun dediğinde görmüştüm olsa olsa Çarşambadan Cumaya kadar uzatılmış olabilecek sakalını ve yüzünü.
Kırmızı koltuklarının yanına
sarı perde ekleyisini göremeden seviyorum seni
Yeni temizledigin evin tekrar kirlenişini göremeden seviyorum
Sana dokunmadan fotoğraflarından
seviyorum seni
Ne çok seviyorum seni
Sevdiğim;
Yarım bırakılmış yazıları okudum biraz önce.Hiçbirini mutlu sona bağlayamadım.Uykusuzum.Baş ağrılarım sıklaştı.En az iki ağrı kesici günümü kurtarıyor.Yemek yiyemiyorum.Çay ve tütün öğünlerim.Dünümü hastanede geçirdim.Bugün anneannem gibi poşet dolusu ilacım var. Ama geçecek,iyileşeceğim.Senden sonra bu dördüncü atak.Sen nasılsın? Çok uzak değil mi olduğun yer? Hastalıkta sağlıkta söz vermedik diye mi burda olmayısın.Senden kalan uykusuzluk yanıma kâr.Işime yarıyor seni anlatabileceğim uzun gecelerim oluyor.Nasıl direnirdin uykuya.Gözlerime kibrit çöpü dayıyorum demiştin.Bir yanda Metin Kemal bir yanda ne olduğunu bilmediğim bir uyuşturucu.Bugün fotoğraflarımıza baktım.Bir elin parmaklarını geçmeyecek fotoğraflarımıza.Sonra defterleri karıştırdım.Birbirimize yazdığımız mektuplar.Geçen hafta aklıma gelmişti mektuplar Eminönü nde pullara bakarken.Nasıl gözü karaymışsın diye düşündüm.Ben inceliğinin bittiği noktada virgül olma telâşaymışım.Ah işte ah.Faik Bulut"un imza günüydü i Azize le karşılaşmamız.Elinde Özgür Gündem gazetesiyle siyasi kimlik arayışındayken ben boynunda sarı ipli bir yaka kartıyla standta o. O da herkes gibi bir Kürt kızı sanmıştı beni.Sen hatırlamazsın uzun zaman oldu.İzmir o zamanlar daha güzeldi.Eskileri okuyunca aklıma geldi anılar.Sen de hatırla istedim.İlaçlarımı almam gerek sanırım.Ense kökümden yakalıyor ağrı ve dayanamıyorum.Azize yi o yüzden anlattım.Sanırım onun rotasından sürüklüyor beni bu hastalık.Korkuyorum biliyor musun?Hem de hiç korkmadığım kadar..Sana yazmaya devam edeceğim ve geçecek biliyorum.Ve sevdiğim iyiki artık ilâçlarım var.Seni anlatmadığım gecenin kalan kısmında uyuyabiliyorum artık.Sana da iyi geceler sevdiğim sana da iyi geceler...
İçimdeki kuşları saldım bu gece
Ay ışığında ve de çok sesli
Uyumadan sabahı göresim vardı.
Bir kibrit çöpü dayayıp bekledim
Düşündüm çokça
Bu nefis ki kapına sayısiz gelmis idi
Günlerce de intizar etmiş idi
Masivayı bırakıp sana gelmiş idi
Şefaat etmedin Habibine.
Gönül kapın açılmaz oldu yâre
Kolum,kanadım,gönlüm kırık hazırım girmeye
Dilim laldir gönlüm garib
Ne derdimi anlatırım bilip
Asude zamanımız olmadı sayemde ve sayende
Lakin munsarif olmak yakismazdi bize
Ketumum,ahrazim
Konuşmamak adına yazılmış tüm sifatlarim
Bir tek ellerim değildi buz kesen
Dilimde zemheriydi.
Benimki korku,gelecekten kaçış
Benimki seni benden kurtarış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!