Münevver Düver Şiirleri - Şair Münevver ...

Şuanda sana hasretim
Gözlerine,bakışına,konuşmana,
Gülüşüne, hayaline
Her şeyinle sana hasretim.
Biliyorum yaptığım hataydı,
Bu kadar yalnız kalacağımı

Bağdat gibi diyar, ana gibi yar
Bulunmaz imiş bu güzel dünyada
Annenin yüreği çeker ahu zar
Dünyalar güzeli fedakar anne.

Tarlada,bostanda çalışır durur

Sıdıka ile Ali’nin Aşk Hikâyesi (Öyküsü)

Yıl 1972, okul yıllarıydı. Sıdıka ve Ali aynı lisede okuyor aynı sınıfta arka arkaya oturuyorlardı. Ara sıra birbirine edalı bakışları oluyordu. Ali Sıdıka’yı diğer kişilerden korumuş onu sahiplenmişti. Onun olduğu yerde geziniyordu. Arada sırada arkadan ayaklarını uzatıp Sıdıka’nın ayağına dokunuyordu. Ders notlarını soruyordu. Sıdıka onun kafasına defterle vuruyor birbirlerine naz yapıyorlardı. Daha sonraki günlerde Ali Sıdıka’nın eline bir kâğıt tutuşturdu. Heyecanla açan Sıdıka elindeki kâğıtta kendisi için dizilmiş aşk nağmelerini okumaya başlamıştı. Yazılan dizeler hoşuna gitmişti. Sonraki günlerde dışarıda da gezmeye başlamışlardı. O yıllarda mahalle kenarında bağlar vardı. Badem ağaçları baharda harika olur, her yer yemyeşil, ağaçlar rengârenk çiçek açmış, çimenlerin arasında kır çiçekleri ve insanlar buralara piknik yapmaya gelirdi. Sıdıka ve Ali de ara sıra buralara gider gezerlerdi. Bazen de okul arkadaşlarıyla toplu giderler piknik yaparlardı. Bu piknik programı hep Sıdıka’dan çıkar tüm arkadaşları onu kırmazdı. Sevilen bir kızdı, çokta zekiydi.
Sıdıka Memur bir ailenin ilk çocuğuydu toplam beşkardeştiler. Kendi evlerinde oturan alçakgönüllü bir ailenin çocuğuydu.
Ali ailenin tek çocuğu, babası yoktu. Annesiyle dedesinin yanında oturuyorlardı ve anne çalışmıyordu maddi sıkıntıları vardı.
Lise son sınıfa gelmişlerdi herkesin hayalinde üniversite vardı. Sıkı ders çalışıyorlardı. Sıdıka ve Ali aynı şehri kazansınlar diye dualar ediyorlardı. Sınavlar oldu ikisi de sınavı kazanmıştı. Sıdıka Adana’yı Ali Kayseri’yi kazanmıştı. Ayrılacakları için çok üzülüyorlardı. İlerisi için çok güzel hayalleri vardı. Son zamanlarda birbirlerine sarılıp ağlaşıyorlardı. Üç yıl birbirlerine çok alışmışlardı. Çevredeki arkadaşları hepsi biliyordu. Onlara bir nişanlı gözüyle bakıyorlardı. Her toplantıda onlar bir bütün gibiydiler.

Ruhumun derinliklerinde bir acı var
Düşünüyorum seni, aklım almıyor, olmuyor
Şaşırmışım yolumu, sanki evimi bulamıyorum
Karanlıkta yollar sanki dikenli oluyor

Karanlıkta yürüyorum,yollar tozlu,taşlı

El ele tutuştuğumuz, göz göze bakıştığımız
Bazen barışıp, bazen de kavga edip atıştığımız
Birbirimize kırılıp da intihara kalktığımız
Günleri hatırlayıp ne mutluyduk dersin

Ayrılığımıza bakıp da ağladığımda

Hemşerim

Gurbet elde bir gün karşılaşırız
Hemen halin hatırını sorarız
Konuşmaya memleketten başlarız
Bulursak bir birimizi sarılırız hemşerim.

12- Tahir İle Zöhre Hikâyesi

Vezirin oğlusun ey güzel Tahir
Zöhre’ye hasretin edildi tehir
Sevdanız gönlümde coşan bir nehir
Muradınız olsun o bir dünyada.

13-Git Güle Güle

Yine gözüm doldu yoluna baktım
Son kez öpüyorum git güle güle.
Gittiğin yollara gözyaşım aktı
Son kez öpüyorum git güle güle.

Çok tatlı bir yüzün vardı funda
Gülerken gözlerinde gülüyordu funda
Tebessümlerin ruhları okşuyordu funda
Sanki seni yıllardır tanıyordum funda

Ruhun yüzüne yansıyıp duruyordu funda

Gecenin karanlığı korkunçtu,
Issız caddeler sokaklar.
Ağlayan yaşlı bir nine,
Can evinden vurulmuştu.

Kalmıştı yapayalnız sokaklarda,