Münevver Düver Şiirleri - Şair Münevver ...

Bulaşıkçılık Genel Sekreterliğe


Ankara’daki sanatçı dostlarımdan birisi de İsmet Bora Binatlı.
Başkent’te tanınmanın ötesinde bütün yurtta, hatta yurtdışında okuyucuları olan bir Şair.
Bugüne kadar 5 şiir kitabıyla iki mesleki kitaba imza attı.

Parkın en sakin köşesinde
Yıkılmış ve acılar içinde
Nereden aklıma esmişse
Seni düşündüm bugün

Şimdi bir asır kadar uzağım

Kaderin kurbanı oldu yavrumuz
Ananı dertlere attın da gittin.
Çözülmeyen dertler oldu derdimiz
Ananı dertlere attın da gittin.

İnsanlara hizmet etmekti suçun

Gökyüzünü aydınlatan güneş
İçimi ısıtan ataeş oldun
içimdeki ışık,
Gönlümdeki mutluluk oldun
Sevginle var olan
Hüzünle yok olan

Heder Eyledim Ben Beni


Bir sevgilinin ardından giderek
Heder Eyledim Ben Beni
Evinin etrafında fırıl fırıl dönerek

Sen ne güzel il’sin, ne güzel toprak
Gönlümün bahçesi güzel Aydın’ım.
Asil insanların ağaçta yaprak
Gönlümün bahçesi güzel Aydın’ım.

Adnan Menderes’in bir ulu çınar

1. Sayın Münevver Düver, kaç yıldır edebiyatla uğraşıyorsunuz?

Çocukluk yıllarından beri şiirle iç içeyim aslında. İlkokula gidip okuma yazma öğrendiğimde başladım şiir yazmaya. Annem, bir şeker bayramında babamın bizleri götürdüğü lokantada, üstü başı perişan çocukların şeker isterken ki hallerine çok üzüldüğümde peçete üzerine ağlayarak yazdığım şiiri çantasına koymuştu. Sonradan çıkarıp verdiğindeki sevincimi hala hatırlıyorum. Sanki dünyanın en pahalı mücevherini bulmuştum. Sonraki yıllarda da şiirle asla ilgimi kesmedim. Yazmaya devam ettim. Bugünlere kadar geldim.

Kahramanlık marşı burada yazıldı
Yazılanlar geldi sağ olan başa.
Düşmanlara karşı safa dizildi
Destanlarla yaşa,Kars’ım çok yaşa.

Serhat ili güzel,türküsü güzel

Baktım yollara çaresiz kaldım ben
Sordum gelenlere senden haber alamadım ben
Oturup, ağlamak geçti içimden benim
Cayır, Cayır yanar dağlar gibi yanıyorum ben

Sana nasılda bağlandım, sensiz olamıyorum ben

Yirmi yedi Kasım’dı ayrıldım senden
Bir kış günüydü vuruldum, kalbimden
Bir demet koparıp, verdi bana gülden
Yirmi yedi Kasım’dı, ayrıldım senden

Senin acın saplandı yüreğime