Mümtaz Beğen Şiirleri - Şair Mümtaz Beğen

Gülü kıymet bilen dersin demişsin,
Dermişim, dermişim dahası var mı? ..
Derebilen gönül versin demişsin,
Vermişim, vermişim dahası var mı? ..

Ne vardı bilmem o gün üzerinde,

Gamdan kasavetten usandım bıktım,
Çaldım kılıcımı gururu yıktım.
Ezildikçe daha yükseğe çıktım,
Yere sığamıyor, sanır el beni…

Bazen gözde, bazen dildeki bendim,

Kiminin varlığı fikri, aklıdır,
Kiminin gözünde güçlü haklıdır,
Bilen az olsa da gerçek şudur ki;
Nihan’ın içinde Nihan saklıdır! ..

Ağlasan hisseder burdan duyardım,
Zor günde yanında yine ben vardım,
Demek senin için sâde kumardım,

Başkası için at bundan sonra zar,
Yağdırdın gönlüme Ağustosta kar!

Ey sevdiğim güzel, benle dalaşa
Girme mi diyorsun? Dediğin olsun...
Öfke oklarını yay gibi kaşa
Germe mi diyorsun? Dediğin olsun...

Ne demiştin bana sen geçen salı,

Gerek var mı fazla söze? ..
Vermem asla buna vize,
Uğraşsan da beni dize,
Getirmeye gücün yetmez! ..

Sabrım dayandı sınıra,

Dert belimi bükemedi,
Elime su dökemedi.
Dost bildiğim çekemedi,
Atıp gitti nara beni…

Gördüğümü göremedi,

Emir bu; “olan versin”
Ver ki, bereketlensin,
Olmayan da sevinsin

Açsa doysun insanlar,
Bayram olsun bayramlar.

“Olcay Hatun’a”

Hayat bir yolculuk, insan yolcusu,
Mutluluk kullara, gönül uykusu,
Elde etmek zordur, onu doğrusu,

Nasıl oldu bitti bilmedim her şey,
Lâkin anlatması gerçekten zor şey,
Değil ki bu tesbih benzeri bir şey,
Dizeyim diyorum, dizemiyorum...

İzâha yetersiz kelime hece,