Mükerrem Yılmaz Şiirleri - Şair Mükerrem ...

Yeniden alevlendirdin,küllenmiş duygularımı.
Bir başka okşadın susamış yüreğimi,
Sen yazdın ben okudum
Ben konuştum,olmaz olamaz olmamalı dedim,
Sen dinledin.
-“Neden dedin neden?

Yeşilin sarıya döndüğü zaman,
Gözlerim derin uykuya daldığı zaman
Kalbalıktan yalnızlığa döndüğün zaman
İhtiyaç duyup da yanında olmadığım zaman
Değerimi bileceksin.

Toprak gibi bereketli ve bitek günlerinde
Koyu telaşların içinde bitip tükenmez sevgin ve enerjinle
tanıdım seni.
Farkına varmadan çok etkiledin beni.
Yaşadığım dünyamda özel,
Cennet bahçesinden çıkmışçasına güzel.

Sabahın erken saati,
Temiz ve serin havayı,
Çektin mi ciğerlerine,
Dön yüzünü gökyüzüne.

Güneş başka türlü,

Seni
Seni, görmek istiyorum,
Yaşamak istiyorum,seni
Hayalimde ve gerçeğimde.

Görmek istiyorum seni,

Seni sevdiğim gerçek,
içtiğim su,yediğim ekmek,
aldığım nefes kadar gerçek.

dayanamıyorum yokluğuna
seni görmeme ve sesini duymama olasılığına.

Nerede benim çocukluğum anne?
Çocukla, büyük çocukluk arasındaki farkı kim anlatabilir bana?
Çocuk olmak mı yoksa büyük olmak mı?
Büyük olup çocuk kalmak mı,çocuk kalıp büyük olmak mı?
Hangisi olsam karasızım.
Yalın ayak çember sürerken sokaklarda

Kadınım,kara çalım,
Çalı çiçeğim,
Orkidem,yaseminim,
Sen benimsin benim.

Bakma namert bahçesine,

Dolu dizgin duygular,
Kendi içimde koşuyor.
Şaşkın bir ördek gibiyim,
Dört duvar arasında.

Ne bir ses, ne bir soluk,

Şiir bir yaşam tarzı,
Bazen duygu yüklü,
Bazen düşünce şekli.
Söyleyemediklerini,yapamadıklarını
Kalem kâğıda yapar.
Bazen barış vesilesi,