Mükerrem Yılmaz Şiirleri - Şair Mükerrem ...

Yaşamak
Bir şiirdir, bir romandır, bir hikayedir
Bir satırdır, bir soluk renktir,
Bir resimdir, bir tablodur,
Bir gülüştür, sıcak bir tebessümdür,
İçten bir merhabadır,

Seni sevmeyi sevdim; konuşmalarında ve içtenliğinde.
Seni sevmeyi sevdim; mahzun duruşunda ve bakışlarında.
Seni sevmeyi sevdim; iç çekişlerinde
ve ard arda sıraladığın sevgi sözcüklerinde
Seni sevmeyi sevdim; her karşılaşmada merhaba deyişinde.

İdam sehpasındayım bugün,
Ellerim kelepçeli, gözlerim bağlı,
Ayaklarım prangalı.
Her adımda zincir şıkırtısı.

Savcı imam, askerler

Acının rengi siyahî bulutlarım gebedir, yeryüzünden aldıklarına,
Bazen hırçın savurur öfkesini, yakar yıkar da geçer gider.
Bazen sakin, mutlu mesut aheste aheste,
Sevgi dolu gözyaşlarını bırakır memleketimin üstüne,

Kışın sonu bahar, yağar da yağar,

Durgun denizde kaptan olmak kolaydır,
Sen fırtınalı denizin kaptanı ol da gör.

Rüzgârda harman savurmak kolaydır,
Bulutsuz havada harman at da gör.

Böyle bir zamanda, hem tanık hem sanık
Sanık olmakla eş değer tanıklık
Değersizliğe tanıklık,sanıklık.

Keşke keşke diyorum daha güzel günlere,
Olsaydı zamana tanıklık.

Ilık bir bahar sabahı, içime çektiğim meltem gibisin
Düşünce sen aklıma; yeni yetme heyecanları oturur yüreğime.

Toprak kayar ayaklarımın altından, daha ne olduğumu anlayamadan,
Bir yenisi gelir artçı şoklar halinde, toplanmaya fırsat bulamadan.

Mavinin erim durağıydı ufuk çizgisi,
Ama hiç olmadı.
Mümkün mü ufuk çizgisine ulaşmak?
Adı kalmadı...
Adı da tadı da kalmadı...
ne aşkların,ne de sevgilerin.

Ruhların yaralanması mı?
Yüreklerin boşalması mı?
Gözlerdeki umutsuzluk mu?
Uyanılan sabahların karanlığı mı?
Yaşanan depremler mi?
Arkadan vurulmak mı?

bir yürek üşür bu şehirde...
yalnızlığın yitik kentlerinde...
tut elimi,gülümse bana;
yağmurlu gecenin sabahında,
mutlu bakan güneşin getirdiği
gün kızıllığında ısıtsın içimi,