Mükerrem Yılmaz Şiirleri - Şair Mükerrem ...

Tutkuyu bilir misin? Tutkulu sevmeyi?
Sevdin mi hiçbir şeyi ya da birini?
Yakıcılığını bilir misin?
Kor alevlerde... ateşi olmaz da, için için yakar.
Lavlar akar etrafından,
Ne yana baksan, nereye gitsen.

Sevdiğini söylersin, bu nice sevgidir bilinmez.
Özlemini anlatırsın, bahaneler bitip tükenmez.
Yan yana olmak istersin, engellerin yok edilmez.
Sırlarla dolu dünyana randevusuz girilmez,
Bu yürek de yoruldu söylemlerine inanmaz.

Ne güneş olabildik,ne de karanlığı boğabildik,
Karanlığın gücünü gündüze yeğledik.
Ne ayaza buz kesen yürekleri ısıtabildik,
Ne de gönüllerde açan, gonca bir gül olabildik.
Ne gonca gül, ne de taht istedik,dost gönüllerde muhabbeti özledik.
Sevmekten korkar olduk,sevginin yerine korkuyu besledik.

Yürüyorum yolda,
Seni arıyorum insan siluetlerinde
Ama yoksun.
Bir nefes kadar yakın,
Dağlar kadar uzaksın
Seslensem duyacaksın,

Dağ taş dile geldi de,bir sen gelmedin dile.
Ölüler mezarlarından fırladılar,
Kulakları sağır eden çığlıklarıma.
Ne yazık ki bir sen duymadın.
Düşman ettin beni bende kendime.

Vazgeç artık umut tacirliğinden
Gına geldi, söyleyip yaptıklarından,
Umutlarıdır insanları yarınlara taşıyan,
Merhem bulamadı yaralar,yalancı baharlarından

Tükenir bir gün,tükenir verdiğin umutlar,

Dünü bugünü ve yarını gördüm,
Ellerindeki ve yüzündeki kırışıklıklarda,
Yüzündeki çizgilerde ve ak saçlarında.
Geçmişle gelecek arasında yolculuğa çıktım.

Bakınca bedenine;

Hüzün

Kırık hayaller,düşler penceresinden baktım.
Yüzümdeki gülümseme,gözlerimdeki pırıltı kayboldu.
Uzunca,bir zaman tünelinden geçerken,
Hayallerim gibi kolum kanadım da kırıldı.

Dediler dosttan haber var,
Yüreğim oldu dar.
İyi haberi gelince
Etraf oldu bahar.

Dostta kem göz arama,

Tohum, topraktan
Toprak havadan,su ve güneşten,
Tel tezeneden nasıl etkilenirse
Yüreğim öyle etkilenir senden.

Ne karanlık, ne kavga,