Mükerrem Yılmaz Şiirleri - Şair Mükerrem ...

Haykırdı göklere umutlarını,
Yankılandı geri geldi.
İşte, o zaman anladı yakıcı yalnızlığı
Burukluğu, kimsesizliği ve sensizliği.

Akbabalar yurt edinmiş mavinin derinliklerini,

Ben çocuğum!
Ağlamak yerine gülmek istiyorum!
Ben çocuğum!
Oturmak yerine koşmak, oynamak istiyorum!
Ben çocuğum!
Savaş yerine barış istiyorum!

Ah İstanbul!
İnsanları kendine aşık eden,
adına şiirler yazdıran
ve esir alan şehir.
Yalnızlığım sende kayboldu
yine sende yalnız kaldım.

Cesaretin varsa yeniden başlamaya,
bırakabileceksen herşeyi arkanda;
boşver, bugüne kadar yaşanmışlıklara...
selam ver sağına soluna
sil baştan,devam yoluna....

Aşk oduna yanmayan gönül!
Sen aşk nedir bilir misin?

Tutmamışsan aşk ile bir eli,
Sıcaklığını hissedebilir misin?

Bırak yağmur sokakları ıslatsın,
Gözlerini ve kalbini değil.
Aşkı hoyrat kullananlar üzülsün küçüğüm;
Sen değil.
Sevmek için kocaman kalbin,
Bırak sevsin; ama hüznü değil.

Biraz Polyannayım; küçük şeylerden mutluluk duyacak kadar,

Biraz Pinokyoyum; kendime beyaz yalanlar söyleyecek kadar,

Biraz filozofum; düşüncelere değer verip,düşünce yaratacak kadar,

Bir dost olsun, yürekten dertleşeyim,
Onunla ağlayıp onunla güleyim.
Bir dost isterim, ne kibirli ne gururlu
Ağlayanla ağlasın, gülenle gülsün.
Bir dost isterim, güvenilir olsun
Gözüm arkamda kalmasın,

Ateşle oynuyorum ateşle,
Deli gönül yine seninle,
Şimdi yanında olmak vardı işte,
Simit yanında sıcacık bir çay, dumanı üstünde.

Koyu bir sohbete tutuşurduk.

Siyaset bit pazarına düşmüş,bitlenmiş
Siyasetçi yatağa düşmüş,kolu bacağı kırılmış
Alçı aranmış bulunmamış.
Mumyalar, firavunlar diyarı Mısır’a gönderilmiş.
Gece gören gündüz kaçmış.
Halkın ağzına sakız olmuş.