Mükerrem Yılmaz Şiirleri - Şair Mükerrem ...

Heyhat hançerlenmiş dostluklar.
Nasıl bir zamanda yazdığımı kestiremiyorum.
Geçmiş? Şimdi? Gelecek?
Hangi zaman dilimindeyim şaşkınım.
Gülen gözler,şen kahkahalar,demli çaylar eşliğinde
değme sohbetler.

Bu kaçıncı bahar terk edişin.
Hüzünlerin doğuşu, hazan mevsiminde geri dönüşün
Bu muydu sevda diye revâ gördüğün?
Med cezirli günlerde sığınacak liman arayan gemi!
Bu kaçıncı bahar terk edişin?

Henüz yeni mezun olmuştuk
Seninle bir okulun, öğretmen odasında tanıştık
Birlikte olduğumuz o yıllarda çok şeyi paylaştık.
Sonra, sen gittin. Çok üzülmüştüm gidişine
Bu gidişin dönüşü olmaz diyordum kendime
Öyle de oldu.Gelip gittik görüştük,

Doğma küçüğüm doğma,
Dünyanın en güzel yerindesin.
Ne güzel sarıp sarmalanmışsın,
Doğanın anana verdiği, ayrıcalıklar içindesin.

Doğma küçüğüm doğma,

Ağlamak istersin, ağlayamazsın,
Ağlamak istersin, bedenin ve ruhundaki zehri
Dışarı atıp rahatlamak adına, yenilenmek,
Silkinmek adına, işte o zaman
Türküler yetişir imdadına
Gözlerden düşecek iki damla yaş için.

VE BUGÜN.......
Sevgilerin biteceğine inanmazdı yüreğim,
İnatla savunurdu, her ne olursa olsun
Bitmez bitmemeli diye,

Kol kanat gerilmeli,

Mâşûkam sen benim,mâbedimdin,
Vurdun sinemi,mat ettin beni bende,
Mülteci oldum bağında,bahçende,
Mümkün eyle mümtâzın olayım.

Mahrum bırakma zülf-i siyahından,

Balık olup denizlerde yüzsem,
Kuş olup,göklerde süzülsem.
Su olup çağlayanlar gibi çağıldasam.
Düşünce olup beyinlere aksam
Aslan kadar güçlü,kuğu kadar mağrur olsam.
Çınar kadar ulu,

Ayna ayna söyle bana
Benden daha güzel ülke varmola
Uğruma ne savaşlar yapıldı
Ne destanlar yazıldı.
Kimler ölmedi ki...
Birinci Dünya Savaşı,Kurtuluş Savaşı

Her gün doğan gün batar,
Kimi ölür kimi doğar.
Doğa her yeni güne umutla uyanır,
Dal, yaprak verir ağaçlar.

İnsanlar savrulur sağa sola,