Bakma bana öyle lütfen yoksa dökülür hemen damla damla tuzlu sularım gözümden
Elin hep yanağında öyle ürkek bir ifade ya biterse diye mi bütün endişen
Rahat edecekse için hemen söyleyeyim hiç bir yere gitmem gidemem ki ben senden
Renksiz düşlerimi gökkuşaklarıyla süsleyenim gelmişim geçmişim herşeyimsin sen
İlla dudaktan dökülmesi mi lazım içimden geçenler okunmuyor mu ki gözümden
Gelmiyor birkaç gündür terasa alıştırdığım o martı bile çekip gitti
Değişmiyor yüzyıldır bu yasa neyi çok seversen ilk o terk ediyor seni
Dönüşüyor hemen her düş bir kabusa oysa düne kadar ne güzeldi hepsi
Ermiyor hiç öyle muradına sabreden o yalnızca bir züğürt tesellisi
Gün olur devran döner dedikçe solar yürek ama ne devran döner ne giden
Atıyordu tabii senden önce de yine kalp yani ben öyle sanıyordum
Yaşıyordum hani ne güzeldi hayat bundan iyisi olamaz ki diyordum
Şimdi düşünüyorum da ben hayata yeni yeni gözlerimi açıyorum
Eski kırık dökük yaşantımı övüp güzelleyen sözlerime acıyorum
Ümit hep vardır bir yerde ama ben onu nerde bulacağımı bilmiyorum
Elle tutulur gözle görülür bir hal aldı yatışmıyor artık bu korku
Nerde unuttum en son kimbilir bilmem ama ne tünek var artık ne uyku
Gitme ne olur böyle bitemez yapma lütfen yarım kalamaz ki bu öykü
Sen de tutuver bir yerinden ah ben tek başıma taşıyamam ki bu yükü
Sözler yenilir yutulur cinsten değil sus lütfen kapansın artık bu konu
İçimde amansız bir korku baş gösteriyor bak yine günden güne büyüyen
Peşinden cevapsız bir kaç soru düşüyor aklıma uyku yüzü göstermeyen
Elimde zamansız açan bir yalnız çiçek kör bir umutla baharı bekleyen
Korkarım umarsız bir yürek bu bendeki göz göre göre ateşe yürüyen
Tamam mı oldu mu bu muydu duymak istediğin yanıyor cayır cayır içim
Zirvesini yaşattın bana aşkın sonra da bir bıraktın düşüverdim tepe taklak dibi boyladım
Eteklerinde bir yerlerde dursam da yeterdi bana lakin tutunamadım çok dikti yamaçların
Yüksektesin ya hep sen böyle benden ama yakındır beyaza bürünmesi güvendiğin o dağların
Ne diye kızıyorum ki aslında sana sanki kalbimde seni o kadar yükseğe kendim koymadım
Ederi yok ki o güzelliğinin bu gözler sana böyle aşkla bakmasa o güzellik neye yarar
Altımdan kayıyor gibi yeryüzü sanki düşeceğim öyle bir anda yüzüstü
Dilimden düşmüyor dertli bir türkü sağolsun o en sevdiğim bıraktı bu hüznü
Üstüme çöküyor gibi gökyüzü sanki boğulacağım görmüyor ki göz gözü
İçimden gelmiyor ki gülebileyim ne de olsa ömrümün gün ışığı söndü
Doyar oldum yemeden içmeden artık bir lokma ekmeği bile zor yutuyorum
Ne olursun yardım et kurtar beni aklımı senden geri alamıyorum
Uzak dursun aşk benden istemem artık derken yine sana bağlanıyorum
Rahat olsun ama için yine senin ben seni hep içimden seviyorum
Avazım çıktığı kadar susuyorum öyle ki kendim bile duymuyorum
Yerini doldurmaya kalkanların hiçbiri susuzluğumu gidermedi
Eksiği fazlası yok hiç sözlerinin herşeyi ne kadar da güzel özetledin
Laf arası söylenmiş şeyler değil ki bunlar belki kaç gündür bu anı bekledin
Içtiğim en güzel kahveydi o gözlerin kırk yıl hatırın kalır şimdi bilirim
Faydasız geç kalınmış bi teşekkür bu ne yazık ki kalbim senden özür dilerim
Tastamam olması gerektiği gibi bitirdin tam da tüm umutları öldürdün
Eriyip küle dönüyor bak bir an içinde gözünün değdiği her yer toz duman içimde
Lafı hiç uzatacak değilim yanıyor ruhum bedenim cayır cayır ateşler içinde
İncinip kırılır bir sözümle bırakıp gidersin belki diye kalbim hep diken üstünde
Farkedip bu çocuksu halimi gülme diye sadece yüzümde ki o buz gibi ifade
Olmazlara mı sevdalandın yine çıkmazlarda mısın kalbim ne yaptın sen kendine böyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!