''Sokak çocukları'' ne kötü deyim,
Hayata başlarken acı deneyim,
Sıcaklığı sadece güneşte tatmış,
Bilmez hangi gün ve gecelerdeyim.
Kimsesiz çocuk saysan yediyüzbin,
Ferah rüzgar gibi doldun içime,
Aşkın kitabını yeniden yazdım.
Tanrı bergüzar bağlamış saçına,
Mahım seni yüreğime kazıdım.
Alemi sen oldun aşk-ı harcımın,
Devasısın kalbimdeki acımın,
Bülbül feryad ederken,
Sevdasından güle ne.
Gülüm gözyaşı döker,
Bakmayın siz gülene.
****************
Coşkun nehirler gibi,
Dünya Çıksa karşıma,
Eğemezdi başımı.
Nerde olsa bulurdum,
Bir hırka, bir tas aşımı.
Hayata seninle bağlandım,
Son baharım son yazım sonsuzluğum
Doğmayan güneşim küllenmiş közüm
Suskunluğum söylenmemiş son sözüm
Derdimi rüzgarlara söyler misin.
Yoksul olsam da yüreğim varsıldı
İçimin boşluğu, gözlerime yansıyor,
Ankara'nın,
Kül rengi sokaklarında boğuluyorum.
Özlemlerim bile terketmiş, yapayalnızım,
Sevdasız kalmış yüreğime hapsoluyorum.
Sen baharsın ben yazım
Sen ateşsin ben közüm
Bağlasan iki gözüm
Arar bulurum seni.
Çiğden bir damla olsan
Seni hep soğan doğrarken görüyorum,
Bu dünyaya ağlamaya mı geldin?
Sana güzel bir yaşam vadediyorum,
Bu hayattan şikayet eden değilmiydin.
Elini sıcak sudan soğuk suya vurmayacaksın,
İş yapmak yok, yumurta bile kırmayacaksın,
Bir dostum olsun
Adı umut olsun
Yaşadığımca yaşasın
Başka umutlar solsun
Dertlerimin sırdaşı
Ağladım yasakmış gibi
Kendimi bırakmış gibi
Göğsümü dövüyor duygularım
Duygu meşalesini yakmış gibi
Volkan gibi kaynıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!