Muammer Erdem Şiirleri - Şair Muammer Erdem

İnsanın içini bir hüzün kaplar ya.
Ta derinlerden cızz eder ya yürek.
Bir ana,bir kardeş,bir dost ararsın ya
Dertleşmeye.
Paylaşmaya bütün bu zorlukları.
Kıvrandırır bu duygu.

Seni tanıdığım güne kızamıyorum.
En güzel günümdü benim.
Seni sevdiğime kızamıyorum.
En doğru yaptığım işimdi benim.
Yeşil gözlerine sitem edemiyorum.
Gördüğüm en güzel yeşilimdi benim.

Yıllarca beni peşinden koşturduktan sonra
Eriştin mi sonunda hayatının sonbaharına
Cebini doldurdu mu mutluluğuna inandığın para
Bunca yılda aklına geldim mi ara sıra
Duydum ki sevmenin ne olduğunu öğrenmişsin.
Oy ben öleydim.

özlüyorum
şimdi hatırlıyorum
yürek çarpıntılarımın
soluk soluğa tırmanılan
dik yamaçları
tekrar oturdum

Sen aşkı ne bilirsin ki
Hiç aşık oldun mu?
Sen sevgiyi ne bilirsin ki
Hiç sevdin mi?
Geceler boyu düşündüm.
Senin adın ne olmalıydı diye.

Gözlerim hasretle dönüşünü beklerken
Ayağıma dolanır git git bitmeyen yollar
Ağlamakla yorgunluğun giderilemeyeceğini
Tembihlerdi hep umut kulaklarıma
Ne heyecanı kalırdı ki beklemenin
ne de Coşkusu

Olmadığını adım gibi biliyorum da
Bir kez de buradan sorayım dedim.
Hiç bir günahım yokken,
Beni varsayımlarla oyalıyarak,
Kendine aşık ettiğini,
İtiraf edecek o yürek var mı?

Oyun bitti.
Başından sonuna zevkle izlediğim,
Arada bir sevinmiş olsam da, genelinde üzüldüğüm
İstemeden rol almış olsam da;
Oynanan oyun bitti.
Sevmeyen ama seven görünen,

Dinleyin ağaçlar,kuşlar
Yer,gök ve denizler
Bütün evren duysun.
Galiba seviyorum.

Ey dinle güzeller güzeli

Pişman olup ta artık döndüğünü,
Aşkımdan tutuşup öldüğünü,
Artık gerçekleri gördüğünü,
Benim için geri döndüğünü,
Söyleme sakın.
Hep derdin ya;