Muammer Erdem Şiirleri - Şair Muammer Erdem

Yol kenarında kendi halinde bir gül idim.
Bilmeyen yoktur.
Aşkımı bülbüle.
Geldi.
Geldi bir gün benim de bülbülüm.
En güzel kokularımı ona sundum.

Bilirmisin olta balıkçılığını?
İğnenin ucundadır.Aldatacak yem..
Aldanıp ta yeme gelen bir balık,
Sallanan bir olta,
Sevinen bir balıkçı,
Yakalanmış bir balık,

Ben aşkından yataklara düşüp,
Mey içerim.Karışma! küp,küp.
Gidersem bu dünyadan ölüp,
Sakın tabutuma bakma.

Neler yapmadım ki senin için

Sokaklarda dolaşan bu adamın neyi aradığını,
Saçlarını hayalinde de olsa kaç kez taradığını,
Gözlerinde yaşadığını anladığını,
Nereden bileceksin ki?

Arının balı niye ürettiğini,

Anlamakta inan zorlanıyorum.Toplumumun insanlarını.
Dertlerimizin,sorunlarımızın aynı olduğunu bilmeme rağmen.
Kime sorsan yakınıyor.
Yaşamdan memnuniyetsizliğini dile getiriyor.
Gelin o halde
Ortak bir yol,ortak bir çözüm bulalım dediğinizde

Şöylesine çevreme bakındım da
Ses var,
İnsan da.
Ama bana hitap etmiyorlar.
Bomboş odalar da dolaşıyorum.
Seni notalarda bulmaya çalışıyorum.

Sen hiç gülerken ağladın mı? dostum
İnsanlara şaka yaparken,
Şaklabanlık yaparken,
Onlar gülsünler diye
Sen hiç ağladın mı?
Sen hiç araba arkasında 'Babam sağolsun'yazısını gördüğünde,

Canımın her sıkıldığında nefes almak,efkar dağıtmak amacıyla
Gittiğim bir parkım vardır.Mahallemde.
Ankara'yı kuşbakışı seyreden bir yerde.
Burada asırlık bir çınar ağacı vardır.
Parkın en güzel yerinde.
Dibinde bir bank vardır.

Aşk terazimiz bozulmuş.
Kefelerden biri çökmüş.
Senden taraftaki havada kalmış.
Bozulmaması zaten mümkün değildi.
Tek taraflı konulan ağırlık
Boş tarafı havaya kaldırmış.

Biliyordum...Hissediyordum....
Bir gün bir yerlerden çıkıp,geleceğini.
Aşkı bana doya,doya tattıracağını.
Kavrulmuş toprağın suyu,
Gecenin yıldızını,
Arının çiçeğini,