en çok neye gülmüştüm senden sonra
en çok kendi halime gülmüştüm
kimi an bakışlarımı yakaladığını hatırlıyorum
tepeden tırnağa utanç sarıyor her yanımı
kimi an senin çapkın tebessümlerin doluyor gözlerime
ve ben yine en çok sana gülüyorum
ah sevgilim
sen bakma benim kusuruma
çok unutkan oldum son zamanlarda
görmeye görmeye unuttum varlığını da
sahi hangi durakta bırakmıştın beni
uzun zamandır uğramadım da
geçti karşıma çattı kaşlarını
bir parmağını kaldırdı ve sallaya sallaya
dedi ki bana;
bunca kaya düşmüştü üstüne
sen yaralarına rağmen çıktın o kayaların altından
artık bastığın dala yaslandığın duvara
dünde kalmayı sevmem bilirsin
ama bu gece yine açtım dünkü yaşanmışları
meğer ne çok kırmışsın kalbimi
ne çok acıtmışsın beni
hak edecek ne yaptığımı düşündüm
evirdim çevirdim bulamadım hiç bir şey
Dursun istedim tüm zamanlar
Dönmesin dünya
Sussun her şey donsun insanlar
Çünkü sen vardın yanımda
Göğsüne yasladım başımı
Ilık nefesinle ısındım
Kedi fare oyunuydu bizimkisi
Bir aşk hikayesi değildi yani
Ben sessizce kovalarken seni
Sen sinsice
Olmadık yerlerden izledin beni
Kapının önünde sırılsıklam beklerken ben
sayısız insanın içinde kayboluyorum
adım başı insan tıklım tıklım dolu dünya
bir seni arıyor gözlerim
ve sen yoksun
kaldırım taşlarına suretin vurur belki diyorum
yanından geçtiğim arabaların içinde gözlerim
sen mi daha çok sevdin yoksa ben mi
senin mi aktı gözünden yaşlar
benim miydi sızlayan o yürek
ben beceremem konuşmayı dedim
duymayan kimdi
yazdım defalarca dur durak bilmeden
Dibine vurduk yine sevdanın
İçtik kana kana hatta umarsızca
Tükettik ne var ne yoksa
Maması biten bebekler gibi
Uzun uzun ağladık sonra
Dibine vurduk yine sevdanın
Bir yanımda boşluğun var hep
Seni taşıyorum bedenimde
Ve yaşıyorum her şeye rağmen
Alıştım varlığın olmadan gülmeye
Alıştım seni yokluğunda sevmeye
Pişmanlıklar keşkeler ne kadar sarsa da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!