renk renk kurdelalar yapıp
bir ağaca astığım umutlarım vardı benim
yeşillerim mavilerim beyazlarım vardı
yağmurlarım vardı baştan ayağa ıslatan
güneşim vardı beni sıcacık ısıtan
gülümseyerek andığım dünlerim
hasretime dokundum yine bu gece
gözlerini izledim sessizce
içimde bir karnaval havası
coştum durdum kendimce
aylar sonra birkez daha
bir kez daha okşadım saçlarını
ağlar gözlerim yokluğuna
sensiz geçecek bu yeni hayata
kırgın yüreğim umutlara
veda ettim senli yarınlara
bir yıldız kaydı gece gök yüzünden
sen geliyordun
taa uzaklardan gözlerini görüyordum
tahta penceremde
sessiz sedasız gelişini izliyordum
ılık bir meltemdi varlığın
yaz yağmuruydun kimi an
önce İlhan İrem anlasana dedi
ve hemen ardından haykırmak istiyorum
konuşamıyorum geldi
konuşamadım
hiç bir şey söyleyemedim sana
çünkü her defasında korktum yüzüne bakmaya
akıl almaz duraklar buldum gönlüme
dur dedim yeter artık dur birinde
ne dönmeyi başarabildim geçmişe
nede bir adım atabildim ileriye
yarın bırakmadım elimde avucumda
yalnız seni andım seninle yaşadım
Senden önce gelirdi sesin
Yanık yanık türküler söylerdin
İçime dokunurdu ey yar
Bir ALLAH bilirdi sevgimi
Anlamasınlar diye kapardım gözlerimi
tomurcuk güller kalbinde
henüz hiç açmamış
güneşi almamış koynuna
dünyaya gülümsememiş
ışıl ışıl gözleri var
kimse görmemiş
tek başına birşey ifade etmezmiş sevmek
gülü dikeniyle sevmekmiş marifet
meğer yıllarca beklediğimmiş ellerin
öyle güzel öyle sıcak sev beni sevgilim
ağlayarak dualar ettiğim gecelerde
Sus kalbim sus
Sen konuştukça unutuyorum
Vazgeçmek zorunda olduğumu
Bir yanda sen konuşurken
Bir yanım öfkeyle bitmeli diyor
Sus kalbim sus
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!