Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Dağlar kışla anlaşıp taarruza geçince
Doksan bin şehidimiz donarak can verdiler
O şanlı Mehmetçikler şehadedi seçince
Abı hayattan içip kanarak can verdiler

Vatan bayrak uğruna fedai can oldular

Bilerek mi dedin her dediğini
Son anda kıvırmak bu olsa gerek
Ah bir bilsen bana ne ettiğini
İnsanı kavurmak bu olsa gerek

Kapıldın bir vehme bilmeden küstün

Bir kabahat işlemişse
Yerme sakın yazık olur!
İki ya da üçlemişse
Görme sakın yazık olur!

Soğuk kanlı bak olaya

Adam sandıkların madam mı çıktı?
Bilmediği halde esen utansın
O söven kancıklar adam mı çıktı?
Alenen küfürü basan utansın

Adam diye saymam böyle madamı

Çok bilmek çok anlatmak bazen beladır başa
Yerinde anlatmazsan kaş yaparken göz çıkar
Azami dikkat gerek balta değmesin taşa!
Fazla lafın içinde bir tek gafın koz çıkar

Kimi seni alkışlar kimi der ağam buyur

Şu yalan dünyanın bitmez cefası
Bir derde düşersin, gerisi gelir
Yalandır her şeyi yoktur vefası
Bir derdi aşarsın, serisi gelir

Bundan böyle dünyam yıkılır diye

İçimden dökülen samimi sözler
Beni de hayrete düşürür bazen
Kalp katı sandığın anda bu gözler
Gayri ihtiyari yaşarır bazen

Nihai gidişler Hakka visaldir

Sessiz çoğunluğun hissiz duruşu
Meydanı çakkala terk etti gitti
Nemelazım imiş dünya görüşü
Şeytan bunu bize zerk etti gitti

Ufak menfaatte döneklik ani

Kehaneti muhanetin, ihaneti gerektirir
Muhaneti dost edinmek vahameti gerektirir.


(Kuşkular korkağı ihanete sürükler, korkağı dost edinmek tehlikeye sürükler )

Böylesi mahlüka bey deme “şey”.. de
İnsan diye gezen böyle şeyler var
Çağırırsa, buyur söyleme “ey” de
Garibanı ezen böyle şeyler var

Asaleti yok ki veled-i zina