Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Doğduğum zamandan beri gezerim
Yollar beni hasta etti, yoruldum
Zaman denen bir deryada yüzerim
Yıllar beni hasta etti, yoruldum

Kandırıldım istismarla güdüldüm

Sakal hikayesi

Ata, Amasya’yı ziyaret etti
Vali konağında bir Şıh’ı gördü
Uzun sakalına çok hayret etti
Ata, yanındaki vali’ye sordu

Uyan millet uyan vatan gidiyor
Dış güçler ülkeyi talan ediyor
Hareket alanın bitti bitiyor
Uyan ey milletim, dön kendine gel

Köylünün toprağı giderken sele

Vay haline dara düştü fukara
Parası yok, hatırı yok zavallı
Komşusuna edecekti mudara
Arası yok, hatırı yok zavallı

Kızılaya bildirmişti durumu

Simdi gençler gittigi yer mahallenin çayhanesi
Onlari orda yakalar seytanlarin avanesi
Yetisip kehriz olurlar dünyanin en enayisi
Bir kalori bile etmez onlarin her bir tanesi

Hür yasariz bu dünyada zorlama yok dinimizde

Gibiydim

Yellere kapılan yaprak misali
Savrulup uçarken konar gibiydim
Yağmurlara hasret toprak misali
Hararet saçarken yanar gibiydim

Ağalık sona ermiş, “Hepiniz çobansınız”
Devlet reisi yurdun, gözetleyicisidir
Öyle diyor Resülüm, yüzde kaç yapanınız
Kişi ailesinin gözetleyicisidir

Kadın da çocukların hem evinin bekçisi

Kadınlar Hakkında!

Kadınlar hakkında yazıp çizmeyin
Beşikten mezara hocamız kadın
Dertler had safhada sizde üzmeyin
Cennete vesile, yücemiz kadın!

Kendimize geldik uyandık yine
Ya Allah, Bismillâh Allahuekber
İnsanı severiz küsmüşüz kine
Ya Allah, Bismillâh Allahuekber

Bir başkadır bakışı
Gözden kalbe akışı
Acıdır can yakışı
Karadeniz kızları

Neşe sevinç saçarlar