Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

GÖNÜL GEL GİTME GURBETE

Gönül gel gitme gurbete
Yolun sarpa sarar gönül
Dayanamazsın hasrete
Gözün yari arar gönül

GÖNÜLLERE SEVGİ İLE GİRİLİR

Sanma ki hünerdir yada meziyet
Ne aklına getir ne de sözün net
İnsanım diyenler etmez eziyet
Gönüllere sevgi ile girilir

GÖNÜL NE İSTERSİN BENDEN

gönül ne istersin benden
sen sevdin ben sevmedim mi
nektar toplarken her gülden
gel dedin ben gelmedim mi

GÖNÜL SENİ

Gönül seni dağdan dağa süreyim
Bakıp bakıp hallerini göreyim
Bilmezden geleyim sırtım döneyim
Çekebilir misin çektiklerimi

GÖNÜL SENİ HAP(i)S EDEYİM

gönül seni zapt edeyim
özgürlüğün gasp edeyim

GÖNÜL SESİMİ

Oturdum dinledim gönül sesimi
Bahar seli gibi coşmak istiyor
Kucaklamak ister bütün kesimi
Yürekten yüreğe koşmak istiyor

GÖNÜL VAZ GEÇER Mİ

Ey yavru ceylanım gönlüm dilberi
Ben seni canımdan tuttum ileri
Yalan söyleyenin kopsun dilleri
Niye yüzün yerden kalkmaz sevdiğim

Ben dünyaya gelen güler sanırdım
GELEN çok ya GÜLENİ pek görmedim
Herkes birbirini sever sanırdım
DÖVEN çok ya SEVENİ pek görmedim

İnsanlık dediğin ulu bir dava

GÖSTERDİ

NİCE EVLİYALAR NİCE VELİLER
İHSANLIĞA İRFAN VERDİ DERS VERDİ
DÜŞÜN PEŞİMİZE GELİN DEDİLER

GÖTÜR BENİ

Seher yeli nazlı yara
At üstüne götür beni
Dönmüşüm kuru yaprağa
Gat önüne götür beni