Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Ben dünyaya gelen güler sanırdım
GELEN çok ya GÜLENİ pek görmedim
Herkes birbirini sever sanırdım
DÖVEN çok ya SEVENİ pek görmedim

İnsanlık dediğin ulu bir dava

GÖSTERDİ

NİCE EVLİYALAR NİCE VELİLER
İHSANLIĞA İRFAN VERDİ DERS VERDİ
DÜŞÜN PEŞİMİZE GELİN DEDİLER

GÖTÜR BENİ

Seher yeli nazlı yara
At üstüne götür beni
Dönmüşüm kuru yaprağa
Gat önüne götür beni

GÖZLERİN CEYLANDIR
BAKIŞIN CEYLAN

Hangi gün gördüysem o günüm bayram
Kim görürse seni oluyor hayran
Gözlerin ceylandır bakışın ceylan

GÜLÜM

deme sabahın köründe
işin ne evim önünde
sade sen varsın gönlümde

GÜLÜM

Gönlümün sesini getirdim dile
Dedim ki sevdiğim bunları bile
Dokunmadım nokta ile virgüle
Sana duygularım böyledir gülüm

GURBET -3

Tövbe düşmem ben gurbetin yoluna
Felek çekme yapışıp da koluma
Hasret koyma eşim kızım oğluma
Yazık gurbet sende geçen ömrüme

SENDE VİCDAN YOK MU GÜZEL

süründürdün beni yerde
attın türlü türlü derde
varsa göster hani nerde
sende vicdan yok mu güzel

GÜZEL-12

Çek şu perdeyi de görem yüzünü
Var mı öyle saklanmanın lüzumu
Kulak ver de iyi dinle sözümü
Adını kalbime yazmışım güzel

GÜZEL -14

Bu sevdayı sen sardın ya serime
Arkanı dönüp de öyle yürüme
Geçen günler konulmuyor yerine
Ömrümüzü boşa geçirme güzel