Oysa ne güzel başlıyor herşey
Mutluluk zamanları gülümsemeye
Ve ömür böyle akıp gidecek diye bekliyor insan
Ama bu kadar masum değil hayat
Ayrılıkla vurmazsa
Ölümle sınıyor...
Bambaşka bir dünya gözlerin
Aşkın bedene bürünmüş halisin
Haya edip yaşadığım Mevsimim
Anlatılmaz olanım dingin ruhum
Resmedilmiş mutluluğum yüreğime ..
deprem sonrası harabe gibi
enkaz altında kalan yüreğimin çığlığı
ha canlıyım ha ölü ne farkeder?
artık yaşadım ben bu ayrılığı
cayır cayır yanarken ruhum
yetmiyor gözlerimin yaşları
Aldığım her nefeste sen varsın
Kalbimin sonsuz sevgisi
Anlamsız hayatımın anlamısın
Sanma ki bir an bile pişmanım
Yaşamak seninle güzel
An ve an tattığım Babalığımsın
yollar geçtim uzundu ve sessizdi geceler
yıllar geçip gitti farkında olmadan
ölüme öykünüşler yaşadım
mevsimler tanıdım hoyrat
sevdim ,özledim ağladım
biliyormusun?
vazgeçtim öykünüşlerden
eksik ve kırılgan hayallermiş hayattan payıma düşen
ve yaşanılamamış mevsimler
her gün daha bir adım yaklaşırken ölüme
anladım ki
artık hikayeleri bile süslemiyor son bölümünde mutluluk
kadın veya erkek olmak değil azizim
insan olmak mesele
merhamet yani bir çocuğun saçını okşamak şevkatle
sevebilmek renkleri düşünmeden dğerlerini
hayatla yüzleşebilmek mesele
paylaşabiliyorsan elindekini sokakta bir kediyle
kitap arası soldurulmuş güller gibi
unutulmuş ve mazide kalmış bir aşktı bizimkisi
tavan arası küflenmiş düşlerin
ve elimi göğsüme koyduğumda bir iç çekiş pişmanlığından başka
ne kaldı geriye yıllar sonra senden bana ?
eksik kalmış bir şiiri tamamlamak için
aynalar yanıltmıyor insanı
bakınca tanıyorsun içindeki yanlızı
öyle bir an geliyor
gecenin bir yarısı denize öykünüyorsun
acılarını bir dalga da dışarı atmak istercesine..
tam da o vakitte sahil yok
aynalar yanıltmıyor insanı
bakınca tanıyorsun içindeki yanlızı
öyle bir an geliyor
gecenin bir yarısı denize öykünüyorsun
acılarını bir dalga da dışarı atmak istercesine..
tam da o vakitte sahil yok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!