Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Bazen bir keman ağlar uzaklarda,
Dalga dalga dağılır sesi.
Sevda zannedersin,
Kapılır sın o büyülü melodi ye.
Düşersin aşk çıkmazına.
Sonra: sonrası kalpte bir yara,

Hani sormuştun ya bana,
Ben senin neyinim diye.
Sen benim gidemediğim şehrim,
Kabul olunmayan,duamsın.
Biriken takvim yapraklarım,
Görmediğim rüyamsın.

Kaybetmekten korkmayan,
Bir adamdım ben senden önce!

Günaydının hükmü yoktu.
Zamanı parçalıyordum,
Bir akşamüzeri sessizliğinde.

Bensiz uyuduğun, bir gecenin sabahına,
Uyanacak”sın,
Ve bekleyeceksin.
Kalk artık uykucu,
Kahvaltı hazır, diyenin olmayacak.
Buram buram kahve kokusu sarmayacak,
Odanın her yanını.

Ey hayat:
Bana zulmetmekten yorulmadın mı?
Ben gözyaşlarımı, içime akıttım hep.
Gülüşümü insanlara sundum,
Anlamadın mı.

Giderken son sözün sevmedim oldu,
Niyazımdır Allah’ından bul yârim.
Gidişinle gonca güllerim soldu,
Çağladı göz yaşım oldu sel yârim.
Dilerim ki benden beter ol yârim!

Ne mektup ne selam salmadın bana,

Taş kalbin merhamet duymadı zalim.
Nasılda inandım aldandım sana,
Kalbin bu çağrıma uymadı zalim.
Taş kalbin merhamet duymadı zalim.

Hayatım boyunca,
Başkalarının hatalarını,
Kendi hatalarım bildim, onları suçlamak,
Hiç aklıma gelmedi!

Sevdiklerimi kırmaktansa.

Acıma sende kır kalbimi bitsin artık bu
Yolculuk
Okyanusa açılan yorgun bir gemi misali.

Başı bozuk dumanlı fırtınaya yenik düşmüş,
Yırtılmış yelkeni kırık dümeni.

Ruhum bir yolculukta menzili bilinmiyor
Hatıralar çok acı izleri silinmiyor
Keder kaplamış kalbi ne yapsam gülünmüyor
Bizi o gün çaresiz bırakma sen Allah’ım.

Bir yolculuk ki ya Rab geceden daha kara