Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Dağ bayır demedin, aşırdın beni,
Koşturdun peşinden yordun be gönül.
Hal bilmez bir yâre, düşürdün beni,
Param parça ettin, kırdın be gönül!

Saran olmadımı, yaralarını?

Dünler dünde kalsın, sen bu güne bak,
Azap veriyorsa, geçmişide yak.
Siyah saçlarıma, erken düştü ak
Canıma can diye, ekledim seni.
Son nefese kadar, bekledim seni.

Kapandı yollarım geçit vermiyor
Bu hasret kor gibi düştü sineye
Kader oyununa aklım ermiyor
Bu hasret kor gibi düştü sineye
Olmadı be anam belki seneye

Benden selam edin vefasız yâre
Anmasın adımı gelmesin geri
İstemem derdime olmasın çare
Anmasın adımı gelmesin geri
Ben çoktan unuttum gördüğüm yeri

Elbet ettiğini, çekersin bir gün,
Vazgeçtim bu aşktan, ben gidiyorum
Yüreğine keder, ekersin bir gün,
Bu gece bu şehri, terkediyorum
Vazgeçtim bu aşktan, ben gidiyorum.

Beni gerçek sev:
Yada gerçek sevmeyi öğret yüreğime:
Taht kur kalbimin orta yerine:
Dizginle içimdeki deli taylari:
Hercai menekşeler ek gözlerime:
Beni öyle güzel sevki:

Beni güzel hatırla sevdiğim.

Ben sana demiştim.
Gidersem, bir daha dönmem geriye.
Son kez yazıyorum sana,
Neden gittiğimi, bil diye.
Çok emek verdim ben bu sevdaya, çok

Kadın olmak zor.
Ayıpların yasakların gölgesinde yaşamak,
Varım ben, yaşıyorum burdayım diyebilmek zor.

Şu olmazolası el alem dedikleri var ya,
Beyaz gelinlik, beyaz kefen dedikleri şey.

Ben seni, sensiz yaşamayı öğrendim.

Her Sabah uyandığımda.
Sen varmışsın gibi hayatımda,
İki kişilik hazırlıyorum kahvaltımı.
Seninle sohbet ederek,
Yudumluyorum çayımı!

Bazen bir keman ağlar uzaklarda,
Dalga dalga dağılır sesi.
Sevda zannedersin,
Kapılır sın o büyülü melodi ye.
Düşersin aşk çıkmazına.
Sonra: sonrası kalpte bir yara,