Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Aç gönül kapılarını sana geldim.
Senin olmaya geldim.
Sende yeniden doğdum ben.
Sevmeyi öğret bana sevgili.
Hayata gözlerini yeni açmış bir çocuk,
Gibiyim sanki.

Sus yüreğim yeni, sevda arama,
Bir daha güvenmek, zor biliyorum.
Tuz bastım kanayan, gönül yarama,
Ben mevladan, sade af, diliyorum.

Kaderde yazılan, neyse yaşanır,

Gezdiğim yerlerde aklıma geldin
Bir of... çektim içten bağrımı deldin
Gözlerimden akan bir damla seldin
Yüreğimi yakıp dağlatma beni
Yeter ağlattığın ağlatma beni.

Merhaba bey baba, nasılsın?
Şöyle, otursam yanına benden rahatsız,
Olur musun?

Bakma öyle yüzüme tuhaf tuhaf bey baba.
Anla işte halimden kafam kıyak,

Gökyüzüm sen olsaydın toprak olurdum sana,
Evvelim sen olmuştun ahirim de kal yârim.
Sevmek neymiş görürdün inan ölürdüm sana,
Evvelim sen olmuştun ahirim de kal yârim.

Baharım sen olsaydın kokuları saçardım,

Erkek dediğin huzur vermeli kadına.
Çok gülmemeli mesela...

Ama güldüğü zaman, baharı getirmeli,
Dünyasına...

Sana anlatamadığım ne çok şey var,

İçimde biriktirdiğim.
Mesela beni görmezden gelişini.
Bir selamına bile bir ömür verecek kadar,
Sevmişken seni.
Susmaların ardından yüz çevirişin.

İnsan hiç tanımadığı birini, nasıl sever?
Yada, sevmek için, tanımak gerekirmi?
Ben ne zaman başladım,
Seni sevmeye bilmiyorum.
Belki ilk gördüğümde.
Belki aylar içinde.

Annem… kanatsız meleğimdin benim.
Sen varsan, hiç birşey olmayacaktı bana.
Canımı en çok senin yakacağın
Hiç gelmemişti aklıma.
Sen beni hiç sevmedin mi anne?

Uzaktan sevmelerin,
Kederinde boğuldum, ben yine sevdiğim.
Ten kokusu değil can yangısı bu aşk bende.
Sevdanın yağmurlarıyla ıslandım yine,
Sırılsıklam.
Ömrüme kış geldi sevdiyim,