Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Aç gönül kapılarını sana geldim.
Senin olmaya geldim.
Sende yeniden doğdum ben.
Sevmeyi öğret bana sevgili.
Hayata gözlerini yeni açmış bir çocuk,
Gibiyim sanki.

Sus yüreğim yeni, sevda arama,
Bir daha güvenmek, zor biliyorum.
Tuz bastım kanayan, gönül yarama,
Ben mevladan, sade af, diliyorum.

Kaderde yazılan, neyse yaşanır,

Sen yalancı bir şair, ben aşkına kanarım,
Sunduğun aşk meyini, içer isem kanarım.
Neşter vurdun sineme ılgıt ılgıt kanarım,
Gün gelir bu sevdamız, türkülerde söylenir.
Söyledikçe gönlümüz garib garib eylenir!

Kaşları çeğmenlenmiş ela gözler yaslı mı?
Kerem güzel sevdi de zalim olan Aslı’mı?
Duy artık feryadımı yâr yüreğin paslı mı?
Baharımda açan gül sonbaharda gazelsin.
Sen benimle gülerken ağlarken de güzelsin!

Gezdiğim yerlerde aklıma geldin
Bir of... çektim içten bağrımı deldin
Gözlerimden akan yağmur dun seldin,
Yüreğimi yakıp dağlatma beni
Yeter ağlattığın ağlatma beni.

Merhaba bey baba, nasılsın?
Şöyle, otursam yanına benden rahatsız,
Olur musun?

Bakma öyle yüzüme tuhaf tuhaf bey baba.
Anla işte halimden kafam kıyak,

Uzaklaştım yurdundan giderim adım adım,
Sildim seni gönlümden adınla yazmaz adım.
Ne görecek gün kaldı ne alacak muradım,
Bana bu yaptıkların yanına kâr kalmasın.
Yalnız garip kaldığım sana ayan olmasın!

Gökyüzüm sen olsaydın toprak olurdum sana
Evvelim sen olmuştun ahirim de kal yârim
Sevmek neymiş görürdün inan ölürdüm sana
Evvelim sen olmuştun ahirim de kal yârim.

Baharım sen olsaydın kokuları saçardım

Erkek dediğin huzur vermeli kadına.
Çok gülmemeli mesela...

Ama güldüğü zaman, baharı getirmeli,
Dünyasına...

Anamın şefkati özünde gizli,
Bir zaman gezerdi oğullu kızlı.
Toprak damlı evi var iki gözlü,
O toprak damlarda çok kahır çekti.
Derdini dökecek kimsesi yoktu!