Meral Vurgun Şiirleri - Şair Meral Vurgun

sanki kıyısındayım uzak bir denizin
kumdan kaleler yapıyorum
dalgalara düşüyor yüzüm
anaforlarından düş gibi geçtiğim hayat yabancı
bilmediğim bir yer burası
adını koyamadığım

Abschied in Türkisblau



Ich misstraue mir, wenn es um die Liebe geht
Kalter Wind und kalte Sonne

henüz emlik bir çocuktu yüreğim
ellerinde unuttum, tutuldu nutku sesimin
şiirsiz, türküsüzüm şimdi
ufaldıkça ufalan bir zerre
su ver bir yudum
al avuçlarına, büyüt

iki gezgin
dolaşıyordu şarkı söyleyerek
dağlara doğru
düştü bir mağaraya yolları
iki kiralık katil geldi
duydu şarkılarını gezginlerin

aydın yüzüm
toy düşüm
ben miydim
dağlarında esen düşyeli
yoksa sen miydin tufanlarla gelen
görmedim nicedir

sesimden bil beni
hüznün çığlığıdır boğazımda yanan
okyanuslarca derin
kilitler nefes tellerimi
dibe vurur düş kara ölüm
boğulur kalırım gelmezsen

bir avuç sarı buğday tanesiydi
yüreğimde sevgin
başak başak serptiğim
kirpiklerimin yağmurundan suladığım
hasat zamanı harmanlayamadığım
ve seni bulduğum geceler

akşam alaca kara
serin ve selin
dağ yamaçlarına düşerken doğmuşum
bundandır hüzne tutkum
belki gün dorukları aşarken ölürüm
bu yüzden en çok maviyedir utkum

FÜNF


Ich bin fünf.
Vier und eins. Drei und zwei. Ganze fünf!
Ich mag Bonbons und Christian,

haberini uçan kuşlar getirir
gaz dökülüp yakılanların
kolları bacakları kopukların
yüzülmüş kafa derisiyle
beyni dağılmış insanlığın
başını döndüren