Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Fark etmeyi sağla,artık dokunma-ilişme iç alemlere!
Fark etmeyi sağla,artık gördüklerine seyirci kalma,sırtını dönüp gitme!
Fark etmeyi sağla,artık senin engellerin başkasının lüksü olmasın!
Fark etmeyi sağla,artık senin -onun rezilce insanlıkları olmamalı!
Fark etmeyi sağla,artık çocuklara -kadınlara katilce-sapıkça dokunulmamalı!
Fark etmeyi sağla,artık birileri çıkıp kan dökmemeli,kefensiz yatanları iyice hatırla!

...
Ben ne güzel aklım kalbimde seviyordum onu
Şimdi aklım cebimde
Ve kalbim aklımı işgal ediyor...
Ulaşılmaz sevgilerin adı neden güçtür, ve neden güçlüdür?
Diyebilirim ki size,sevmek güzeldir o asla masal olmaz.

Kelimeler de canlı birer çiçektirler leydim,
Susuz bıraktığın günlerde sessizliğini dinletmek isterler;
Fırtınaya girmeden güneşin krallığını hani hiç kimse bilmez ya ,
O hesap doğarlar önce kelimeler,
Sonra karanlığın içinde kaç tane kapı var,
Onları bulmaya çalışırlar- doğru kapıyı bulan kelimeler leydim -

Şiir kitabı gibiyim; yaprak yaprak çevrilmek ümidiyle okunmak istiyorum.
Okundukça yakınlaşmak,yakınlaştıkça ağlaşmak.
Ve sarılmak doyasıya umutsuzluğumuzu-unutmak için.

Bir gün önem verdiğin şeyleri unutup önemsemeyeceksin;
Çünkü yerine önem verdiğin başka şeyler gelecek.
Bunlar birkaç kez değişebilir -belki hatırlamayacağından çok daha fazla.
Sonra,sonra işte benim gibi,hepsini hatırlayıp canın acıyacak.
Daha sonra,değersiz gelecek,canın bir kez daha acıyacak.
Ve ondan sonra -bir sonra,bir değer,bir önemseme aramayacağını fark ederceksin.

Şimdi sen olacaktın yanında...
O zaman ne otlara ne böceklere
Ne de insanlara muhtaç olacaktın...
Hepsi hepsi bir kitaba toplanacaktı
Ve sen baki kalacaktın o zaman.
İşte kaybettiğin ise tam da bu zaman.

Bütün emelin-gayen bir kalp içinde yaşamak olacak.
Ve inandıkların olacak, o an yanında.
Yandaşların olacak,yaraların olacak,ve en son
Bir avuç toprağa düşen kan için tükenişin olacak-
Ya da doğuşun-dirilmen.vb.
Sen böyle giderken,kalanlara ne olacak?

Anladım,insanlar sevgilerine süte su katar gibi,seviyorlardı birbirlerini;
Ölesiye berrak,ölesiye saf,ölesiye katıksız.
Anladım; sizikiler daha güzeldi,daha sevgili,daha sevimli.
Anladım,benim gibi yalpalayan imgeleriniz yoktu;
Gürbüz bir çocuğun gür sesleriydiniz hepiniz.
Anladım,kanatlarınız güçlü silahlardan ibaretti.

Uzun bir yolculuktan sonraydı
Seni tanıma sevgilisiyle tanışmak.
Vagonların altında kır çiçekleri,
Üstünde de kiremit rengi kelebekler vardı.
Biliyorum, her zaman çarpan- anlatıcı bir kalbin de vardı...

Harflerin arasında kaybolmuşum
Onlar bana, ben de onlara bakıyorum
Ve hiçbiri yerini değiştirmiyor
Öyle sessiz,öyle çarpık
Öyle yitikler ki
Şimdi onlar ne masumdurlar ne de suçlu