.Menekşe
İçi bitmiş bir bezelye tenekesinde
Bir imparatorluk kurmuştu menekşe
Çok gösterişli olmasa da canhane
Çok fazla el açmasa da “su” diye
Mor bir çiçek sunardı her doğan güne…
Her yaprağından düzgün yaşantılar varederdi pür neşe
Kök salacak kadar su ile başlardı mutluluk ve telaşe
Ardından huzur, sağlık, umut peşpeşe
Korku ve endişelerle inlerken her köşe
Sağlam inançlarla gelişirdi menekşe.
Yaprakları şımarık ve asık suratlı
Saksısı alımlı ve şatafatlı
Heybetli bir sü ...
Ne, en zengin kazık çaktı dünyaya;
Ne, en ünlü demir attı zamana...
Ne, en alime altın tasla sunuldu ab-ı hayat;
Kemal Paşam,
geçen savaşta dokuzdu yaşım.
Gelemediydim savaşa.
Anlamadık zaten niye savaştığımızı?
Ne zaman savaşa girmişiz,
niye savaşıyoz bilemediydik.
annem ve babam,
ben küçükken ayrılmışlar…
hiç anlamam, ablam ve ben varken
bu karara nasıl varmışlar…
önce annemle kaldım bir süre…
Tıraşı epeyce uzamış yalnızlığın
umuda yelken açılmaz bataklığında
çamuruna saplanmış
bir kanadım.
Zamansız var ettiğimiz baharların
keşfedilmemiş
ya da kaybedilmiş değerlere
marifetse
kamuflajlı militanlık yapış;
ne aşka kapı aç
Anacımmm.
Bak askerdeyim anacım.
Yaşım küçük diye yollamak istemediydin.
Mahalledeki gençler giderken
'Sen ne yapacaksın, ufaksın' dediydin.
Ama babamın resmine bakıp ağlayarak
Her yolculuğun bir uğurlayanı olmalı
Dönmelisin
Bakmalısın
Yıkanmaya hazır gözlerinle
Buruk da olsa bir tebessüm atmalısın…
Kolun zor da olsa kalkmalı
'Babana gidiyoruz' demişti annesi
Gömleğinin cebine niyeyse
Bir de fotoğrafını iğnelemişti...
Ana gibi yar istermiş yarlar...
Biz yarlığı, anamızdan öğrenmişiz...
'Ananın ak sütü ' dermiş ozanlar;
Yaşımızı, o ak sütle erdirmişiz..
Kadın vardır, er yapar.
Kadın vardır, bey yapar.
Kadın vardır devalı,
Bir tel çöpten ev yapar.
Kadın vardır, el yakar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!