Memduh Atalay Şiirleri - Şair Memduh Atalay

Gece Davacı


Dünde karanlığın resmi döküldü
Bugün üzerinde boyalar hala
Kim nasıl düşerse korkunun ortasına

Söz Ola


"Yiğidim sen hiç Kaf dağında, rengini gökten almış çiçekler yoldun mu? "
Yok abi,
Ben; soğan, sarımsak, marul yolarım

Ayrılık vaktinde hoşça kal sözü
Acıtır içimi sinsi ve soğuk
Düğün sonrası iade edilen elbise gibi
Aşk el değmiş ve incinmiş bir çiçek gibi olur
Ansızın bir kahır bulutu çıkar
Sonrasında bir yağmur bir yağmur

CAMİ DİVANESİ


Çeyrek vakitlerden bir lahza bulup
Gel kurul mehabetinle gönül soframa
Aç bir bir bendeki derin sırları

Anne Deyişi



Ölümün gözlerine baktım usulca ve uysal
Yolcumu bindirdim melek kanatlarına

Dağ Hasreti
(Mustafa’ya)

Dağdan geldim yalnız geldim ölüm kokan bir yanım var
Kır çiçeği kokan sevdaları üfledim kavalımla
Şafak karanlığın en koyu noktasında belirdi

TAŞ BEBEK VE ANNE
İmza heykeli anne
Evrak kucağında görüntü budalası
Yalnızlık çıkmazında ağlayan çocuk
Kupon kuyruğunda bekler babası

Ellerim ellerimden kalsın
Ateş ver yüreğim yansın
Kör aklım sultanı bilsin
Deliliğe götür beni

Cumhuriyet Şiiri
Kralı Süleyman bilerek yaslandım padişaha
Fermanına boynum kıldan incedir çün tebayım
Cumhurdan olduğum hiç aklıma gelmezdi biz
Eşit kullardık Allah katında

BİZİM ŞİİRİMİZ
İçinde ölü mısralar
Bir yanın yok senin
Altı çizili tüm satırların
Bir kalbin siyah beyaz fotoğrafı
Rengi çiğ düşmüş çerçevesiz resim