Memduh Atalay Şiirleri - Şair Memduh Atalay

CAN ÇEYİZİ
Can özge bir canda saklanır
Aynayı karartır varlık neşesi
Niçin ve neden aşkta noktalanır

Bir ölüm güzeldi,bir aşk

Çağdaşlığın Dayanılmaz Örtüsü
Onlar ki hümanist
Onlar ki çağdaş bilge
Onlar ki toprak kaçkını
Göç düzenlerler güneşe
İç okuma ustası

Adem

Adem
Acısını kuşandığım soy atam
Yaprakla kalan üryanlığa düçarım
Tövbenden miras bana

‘ Babamın Bavulu’
Önce asker bavuluydu tahtadan küçük
On kuruşluk asker cıgarası ve palaska
Bir de Cüneyt Arkınlı ayna birkaç fanila
Dışından yokluk okunurdu içinden başka

Efendime İntizar

Aynaya kaçan çirkinin bindiği beden atını
Sonsuzluk kervanına katan sendin efendim

Değişen her hüzne bir yer açmak için

Bağdat Şiiri

Ölüm kardeşlerin kucağında buluyor sizi
Bir yanda kıravatlı Arap
Bir yanda sarıklı İngiliz
tufandan daha tufan halimiz

Bana Bahar Bana Beyaz

Ortasında yürüdüğüm bu mahşer benim mahşerim
Benimdir bu korku bu kara yazgı bu yenilgi
Unvansız ve çırılçıplak bir yol arkadaşıyım
Ekmeğimi terimle yoğurmak cesareti

nerde başladı büyü nerde göründü büyücü
hazzın pınarında ruh içer mi suyu
eril ve dişil tüm korkular ve kıvranmalar sonrası
seyirden geçtim çünkü aşk önce gelir
önce gelir hüznün tüm gölgeleri
ter karışan ve kokan gecenin rağmına

Ölüm Yalnız Gelir

Bir sigara dumanı gibi içime çektiğim
Gece nöbetlerinde aşkın en onulmazı
Kimi kimsesi olmayan yalnızın
Ölümdür kimsesi kime ne hacet

dağın ardı uzak mı yakın mı
nerde demet demet topladığım çiçekler
göz dünyaya kapalı ne ki anlamak
çarşı pazar gürültüsü sessizlik düğün

gördüm ölümsüzü gördüm