Memduh Atalay Şiirleri - Şair Memduh Atalay

Yalvarış
Bir bahara eriştik gönül gamlıdır yine
Baharı yakut bir takı yap ellerine

Kelimenin ötesi gözyaşı bengisu
Ölmezlik ırmağında yüzer aşk kuğusu

Ağlayan gözlerle çıkıyorum katına
Yüreğimin nurunu sana uzatıyorum
Dövünmelerle uzanıyorum kutlu ellerine
Beni sen temizle yâda bırakma
Sultansın beni sensiz bırakma

MUKAYESE

Ayrılıklar çıkmazında, kıyametler içinde
Nedametim insanlığın ölümünde noktalanır
Siz bilemezsiniz hayat sigortalıları
Yalnızlık deminde ölüm eşsiz kudrettir

Bir çocuğun düştüğü yerde
Bir kuşun uçtuğu yerde
Bir annenin göçtüğü yerde
Kelime kelime şiir doğuyor

Kadın şiiri

Kırk gün aynı kitaba baş eğmeyi daha yüce tutarım
Kırk yıl bir yastığa baş koydum diye anmak istemem
Aynı kitaba baş eğersek biz oluruz bütün âlemlerde
Gövdeyi aralarım aralansın isterim benim de gövdem

Siyah Beyaz Resmin Söylediği

Kendimi seçtim yara arayan bıçak için
Gam yükünün son yolcusuyum yollarda
Zamanından önce erişen ve uyutulan
Ashabı gibi kederliyim ayrıdır benim zamanım da

Güller diyarında bir akşam vakti
Siyah gözlerimden kurşunlar aktı

Bir hançer düşer gecenin ortasına
Sevda kitabını aşıklar yaktı

Sen, Ben, O, Biz Hafız

Kravatlı bir işgal minberde başlamışken
Ağlayan bir Cuma ne söyler sana hafız

Melek miydi aradığın kaçtığın melek senin

Küçük Hanımın İz Bırakma Çabası üzerine Notlar
Ben de varım dünyada, benim de bir sözüm var insanlara
Ninem gibi olmak istemiyorum ey yenidünya
Ninem ne Nietzsche’yi bildi ne ağladığında ağladı Nietzsche
Özgür ve üretken bir kişilik var içimde engellenemez
Töre, kutlu töre abartmalarının mağduru olarak

Gece birden bire ruhumu kaplar
Açılır önümde eski hesaplar
Nereye dönsem kıyamet uğultusu
Can telaşında can dostlar
Dünyanın bir çember gibi çevrildiğinde
Özrüm bir asa gibi tutunduğum