Memduh Atalay Şiirleri - Şair Memduh Atalay

Kül, güzelliğini saklayan prenses kül
Kimin umurunda takvim yaprağı
Bişr-i Hafi ayak izleri belli belirsiz
Bülbülü vuran el uçurtma mı uçuracak
Hüzün çarşısında çekiç sesleri
Her gün toprağımda kök salan fidan

K/öz
Hayır güneşi değil kalbimi istedi o Hintli bilge
Biz olmasak güneş doğmayacaktı Hint'te bile
Hem Yesevi hem Yunus nefesi eşliğinde
Dağa yönelen de bizdik
Dağca yalnızlığı sırtında taşıyan da

Anlamanın eşiğinde yüklenirken ağır yükü
Abdestsiz namaz kılan hafız gibi mesela
Kalbimi yıkamadan en derin sularda
Aşktan bahsettiğim için beni bağışla

Üşüyen bir şehirdi Roma Neron'un ellerinde

Mürekkep ve Deniz

Çağırsan beni sana yüzüm narçiçeği
Yüreğimi bastığın yere layık göremem
Ellerimi uzatsam başka bir kirli
Gözlerine baksam başka bir kirli

MECNUN HİSLERİ
Daha ay yoktu ve yıldız, güneş
Âlem beklenenin derdi içinde
Bir âşık doğdu ki aydınlıklara eş
Sevda kılıcı gönül evinde

'Memleketimden İnsan Manzaraları'

Kadın
Çık gövdenden tahliye var
Akıl,aşk,acı serbest
Çık gövdenden tahliye var

Maruz Kalanlar Nesli

Giriş:Felsefesiz Sorular Bölümü

En büyük ayakkabıyı kim giyer
En büyük şapka kimin başına

Yar Bilmecesi
Ey yar
Ey kelime ve kavrama uymayan yalan
Gözümün ve gönlümün gördüğü gerçek
Gözlerim yollara mıhlı seni bekliyor
Ömrüm sana hasret mi geçecek

Yaşasın Ölüm!
Ey ölüler,ey ikindi yağmurları,ey bahar rüzgarları
Ben eski zaman adamıyım bir de ayaklanan aklım
Ölürüm de dönmem diyen asi duruşum
İnsanın serancamı bir dağa benziyor
En yiğit yanımı bir sevdada kaybettim

Seni söyleyen sözü bildik seni duyuran sesi
Korku geçmedi hiç yanımızdan bizim
Sonsuz denizin bile unutturamadığı
Eşsiz acının çocukları bizler
Sapan taşının ve Çanakkale geçilmezin
Ahdine sadık yüreği çatal hani