Meltem Kaya Şiirleri - Şair Meltem Kaya

-Nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata / Öldüğünden haberi yok fotoğraflarının-*

Suya düşmüş halkalanan yüzünde yeniden gördüm seni
Yüzümü düşürdüm çocuk yüzünün üzerine ve geçmişimi
Mavi bir uçuruma çağırarak gittiğin eski masallardaydı sözlerin
Kulaç attım ve sevdim tabuları yıkan yüzünün derinliğini

Ulucanlarda sabah vakti
Gökyüzünü çevrelemiş dört duvar
Kuşlar uçar ilk ışıkla beraber
Kanatlarında gümüş rengi bir aydınlık
Sevdalım bakar gökyüzüne
Veririm kuşlara yüreğimin sesini

Tutanak!
Hüznüm söz olmadan
Göz oldu, gözlerine tutunan...

Bu sağanak!
Hüznüm ses olmadan

Uyandım...yanımda yoktun...
Ellerim aradı saçlarını...sonrası tanımsız yalnızlıktı...

Uyandım...güneş öpüşlerinle doğacak sandım...
Yoktun...ebruli yalnızlığına kandım...

Geceler büyüdü usul usul ama biz anlamadık sevgilim
Yüzyıllık çiniler toz oldu döküldü ama biz anlamadık

Sandık ki çiniler dökülse de
Sandık ki geceler büyüse de
Sandık ki biz büyüsek de

Kuytu karanlık bir kıyı kasabası
El ayak çekilmiş
Issızlık ve sokak kedilerinin yalnızlığı
Bu çıldırtan sessizlik, bunca suskunluk niye?
Ben onların yanıbaşında
Yalnız bir sokak feneriyim.

Hani acılarımız ışıklarla süslü olsa da
Böyle apansız gitmek yoktu...

Hani martılar gelmedi diye kıyılarımıza
Yağmuru kirpiklerimizden içmek yoktu...

...Ve bir gün aşk
Yamalı bohçasını yaralı kalbimin sızısında çözüverdi
Katığı boylu boyunca gül kokusuydu...
Azığı yalansız bir sevdanın ekmeği....

...Ve bir gün aşk

Bulut Kuşum!
Bir soluk kadar uzun zamanda
Güneşi paylaştık yıldız çokluğunda
Sevdamızdan geçerek sevdik
Kavgayı ve aşkı...
Kardelenlerle dansa durur gibi

Zamanı ve saatleri çoktan unuttum ben
Karlı çam dallarının ortasında kaybolmuş
Herkesin unuttuğu bir dağ çeşmesi...
Ab-ı hayat mı damlayan ipince gülüş gibi
Yoksa ab-ı esrar mı yüreğime karışan?
Başucundayım ve kana kana içiyorum suyundan...