Melis Morsallı Şiirleri - Şair Melis Mor ...

Öyle geç bir vakitti
Akşam olmuş savrulmuş yapraklar
Öyle derin bir vakitti
Rüzgarın sessiz çığlıkları içimde
Denizin içine bıraktığım aşkım
Gerisi yok

Unutma diyorlar
Bu sevdamı
Taşı yüreğinde
Taşımak zor
Bu yük çok ağır gönülde
Kara sevdam dudaklarımda bir ezgi

Deniz kenarındayım.
Ayaklarım suda, kenarına dayanmışım sandalyenin...
Günün son ışığı yüzüme vuruyor. Bazen elimi koyuyorum gökyüzüne,
Son ışık vurmasın yüzüme diye.
Akşamüzeri yürüyüşleri.
Ellerinde terlikler, diğer elinde sevgili eli kumsal boyunca

Son sigaram

Birazdan kalkıp gideceğim

Gelen bu tren beni alıp götürecek olan tren

Unut işte şimdi
Geride kalan saatleri, günleri..
Unut kırgın zamanları
Deli divane akıp gitmiş anları
Güneş doğsun dünyana, içine
Yüzünde yine aynı günler

Aşk acısıymış bu
Bir baktım
Ben baktım gözlerine
O derin gözlerine
Sevdiğim senmişsin işte
Her şeye rağmen

Sevdiğim,
Yazarken sana gecenin ardına saklanmış.
Ben, sen
Benim sana olan aşkımdan,
Olursa bir vakit,
Senden geriye kalan

Gardayım
Trenin kalkış anı
Vagonun camına dayanmış yüzüm
Sen perondan al sallayan yüz
Bana
Trene

Fakir aile idik biz. Evimiz içi boş odaları olan ahşap iki katlı bir evdi.Dışarıdan gören bakardı evimize görkemli gözükürdü.İçini bilen bilirdi.Yan komşumuz Zehra teyze ile annem evin taş iki basamağında oturur benim okuldan gelmemi beklerlerdi.Zehra teyzemin hiç çocuğu olmamıştı ve her zaman gözleri dolu ‘’oğlum’’ diye severdi.Yüreğinin titrediğini çok iyi hissederdim.Yeşil el örgüsü bir yün hırkası vardı.Onunla hemen sarar beni ‘’gel oğlum çay yaptım ‘’derdi.Akşamları canım sıkılınca giderdim yanına.Sonra duydum Zehra teyze ölmüş.Çok üzüldüm ne zaman aklıma gelse yeşil hırkası ve bana sarılmasındaki sıcaklığı hatırlarım.Bir de ben yatılı okula giderken arkamdan el sallamasını.

Annem sessiz bir kadındı.Küçük yaşta olmama rağmen kızardım O’na.Babam çok üzerdi anneciğimi.Hiç sevmedim ben babamı.Annem kızgınlığını bile bana duyurmamak için babamın susmasını istediğini ‘’lütfen Hakkı Bey ‘’derdi içli derin bir nefes alarak.Çok güzel kadındı annem.Ben hep saçları açık olsun isterdim.O ‘da benim isteğimi yapardı ama babam gelmeden saçlarını toplar eşarbını takardı.Bu ahşap ev annemin çocukluğundan kalan bir evmiş.Kapının girişinde ince eski püskül bir kilim vardı.Anneannem örmüş.Babam görücü usulü ile evlenmiş annemle.Annem hiç sevmedi babamı.Bana anlatmadı bunu hiç ama ben anlıyordum.Hep mesafeliydi araları.Bir de Zehra teyzemle konuşlarken duymuştum.Kalbine gömdüğü çocukluk aşkını.Babam hep sert tavırlı bir adamdı.Eve gelince mutlaka bir gerginlik çıkardı.Uzun uzun oturur içerdi tahta yemek masamızda.Ben yemeğimi erken yiyip kalkardım sofradan.Odam küçücüktü.Ama sakladığım günlerim, sırlarım çok büyüktü.Evde sorunlar artınca tabi babamdan dolayı annem birileriyle konuşup beni yatılı okula göndermeye karar verdi.Çok üzülmüştüm.Ben dayanamazdım annemden ayrı kalmaya iyi de peki annem nasıl dayanacaktı.Kırılmıştım beni gönderiyor diye.Göz yaşlarıyla bana ‘’git hayatını kurtar oğlum’’diye ağladığını anımsamak hala yüreğimi sızlatıyor.Babamı da ikna edip gönderdi beni.Küçük kahverengi bir bavul hazırlamıştı bana.Ördüğü atkıyı ve şapkayı hala saklıyorum.

Saçlarını örttüğü eşarbı almıştım en son vedalaşırken.Kokusunu unutmayayım diye.

Önce tanıştık.Sıcak samimi sohbetleri aldık aramıza.Hep özledik ve çokta özlendik.’’Sen olmazsan ne yaparım’’ cümlelerini kurduk.Her güzel olayı paylaştık.Mutlaka ‘’bu hafta sonu, bugün, akşam çayında ‘’ görüş elimleri duyurduk yüreğimize.Anladık ki arkadaşsız olmuyor bu hayat.Geçmiyor işte.Çocuk, ana, baba, eş olmuyordu o parçanın yerine.Hayatımızda ki en değerli parçaydı sesimizi yüreğimize incitmeden duyuran arkadaşımız, dostumuz.

Bir başka sarılırsın yüreğini açıp da gözyaşlarını paylaştığın, sevinçlerini katmerlediğin arkadaşına.Bir güvendir ve bunu kaybetmek istemezsin.Sevilmek istersin.Ve her zaman aranmak.

Sorulmasını beklersin ‘’ nasılsın ‘’ları yüreğine.Belki de bir zaman sonra kendine bile anlamsız gelen o zaman da yaşadığın kaprisinin, kızgınlığının anlaşıldığı bir dostluk en güzelidir.O kadar sevilmek istersin ve eğer seviliyorsan da hayatının doğru yap boz parçasıdır bu yaşadığın.İşte o yüzden kaybet istemezsin.Koşulsuz seversin ve koşulsuz sevilirsin.Hiç sorulur mu güne ‘’ bu gun gün niye oldu ‘’diye.